تفسیر نمونه جلد 2

نخست مى‏فرمايد:" پيامبر (ص) به آنچه از طرف پروردگارش نازل شده است ايمان آورده" (آمَنَ الرَّسُولُ بِما أُنْزِلَ إِلَيْهِ مِنْ رَبِّهِ).

و اين از امتيازات انبياى الهى است كه عموما به مرام و مكتب خويش ايمان قاطع داشته و هيچگونه تزلزلى در اعتقاد خود نداشته‏اند، قبل از همه خودشان مؤمن بودند، و بيش از همه استقامت و پايمردى داشتند.

در آيه 158 سوره اعراف اين موضوع را يكى از صفات ويژه پيامبر اسلام (ص) شمرده مى‏گويد: فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ كَلِماتِهِ:

" ايمان بياوريد به خدا و پيامبر و رسولش، همان پيامبر درس نخوانده‏اى كه ايمان به خدا و كلمات او دارد".

سپس مى‏افزايد:" مؤمنان نيز به خدا و فرشتگان او و كتابها و فرستادگان وى همگى ايمان آورده‏اند و (مى‏گويند) ما در ميان پيامبران او هيچگونه فرقى نمى‏گذاريم" و به همگى ايمان داريم (وَ الْمُؤْمِنُونَ كُلٌّ آمَنَ بِاللَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ لا نُفَرِّقُ بَيْنَ أَحَدٍ مِنْ رُسُلِهِ). «1»

آرى مؤمنان بر خلاف" كسانى كه مى‏خواهند بين خدا و پيامبرانش جدايى بيفكنند و به بعضى ايمان بياورند و بعضى را انكار كنند" (وَ يُرِيدُونَ أَنْ يُفَرِّقُوا بَيْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ يَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْضٍ وَ نَكْفُرُ بِبَعْضٍ «2» هيچگونه تفاوتى ميان رسولان الهى نمى‏گذارند، و همه را از سوى خدا مى‏دانند، و همگى را محترم مى‏شمرند.

روشن است كه اين موضوع، منافاتى با نسخ اديان پيشين به وسيله اديان بعد ندارد، زيرا همانگونه كه سابقا اشاره شد، تعليمات انبياء همچون تعليمات مراحل مختلف تحصيلى از ابتدايى و راهنمايى و دبيرستانى و دانشگاهى است، گر چه‏

1) جمله" وَ الْمُؤْمِنُونَ ..." مى‏تواند يك جمله مستانفه و جداگانه باشد (آن گونه كه در بالا تفسير شد، و مى‏تواند عطف به" الرسول" بوده باشد، و تفاوت زيادى ندارد، هر چند معنى اول مناسب‏تر است.

2) سوره نساء، آيه 150.