متاع به چيزى مىگويند كه انسان از آن بهرهمند مىشود و حيات دنيا به معنى" زندگى پايين و پست" است بنا بر اين معنى جمله" ذلِكَ مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا" چنين مىشود كه اگر كسى تنها به اين امور ششگانه به عنوان هدف نهايى عشق ورزد و از آنها به صورت نردبانى در مسير زندگى انسانى بهره نگيرد چنين كسى تن به زندگى پستى داده.در حقيقت جمله" الْحَياةِ الدُّنْيا" (زندگى پايين) اشاره به سير تكاملى حيات و زندگى است كه زندگى اين جهان نخستين مرحله آن محسوب مىگردد لذا در پايان آيه اشارهاى اجمالى به آن زندگى عالىتر كه در انتظار بشر مىباشد كرده و مىفرمايد:" وَ اللَّهُ عِنْدَهُ حُسْنُ الْمَآبِ"، يعنى سرانجام نيك در نزد خداوند است.4- همانگونه كه اشاره شد در ميان نعمتهاى مادى زنان را مقدم داشته چرا كه در مقايسه با ديگر نعمتها نقش مهمترى در جلب افكار دنيا پرستان و اقدام آنها بر جنايات هولناك دارد!