تفسیر نمونه جلد 2

پيامبر اسلام (ص) چنين بودند.

خداوند در اين آيه به پيامبرش دستور مى‏دهد كه از بحث و مجادله با آنها دورى كن و به جاى آن براى راهنمايى و قطع مخاصمه" بگو: به آنها كه اهل كتاب هستند (يهود و نصارى) و همچنين درس نخوانده‏ها (مشركان) آيا شما هم (همچون من كه تسليم فرمان حقم) تسليم شده‏ايد" (وَ قُلْ لِلَّذِينَ أُوتُوا الْكِتابَ وَ الْأُمِّيِّينَ أَ أَسْلَمْتُمْ).

" اگر به راستى تسليم شوند هدايت يافته‏اند، و اگر روى‏گردان شوند و سرپيچى كنند بر تو ابلاغ (رسالت) است" و تو مسئول اعمال آنها نيستى (فَإِنْ أَسْلَمُوا فَقَدِ اهْتَدَوْا وَ إِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ).

بديهى است منظور تسليم زبانى و ادعايى نيست، بلكه منظور تسليم حقيقى و عملى در برابر حق است، اگر آنها در برابر سخنان حقيقى سر تسليم فرود آورند، با توجه به اينكه دعوت تو آشكار و آميخته با منطق و دليل روشن است مسلما ايمان مى‏آورند و اگر ايمان نياورند تسليم حق نيستند و تنها دعوى اسلام و تسليم در برابر فرمان حق دارند.

كوتاه سخن اينكه: وظيفه تو ابلاغ رسالت است، آميخته با دليل و برهان، و اگر روح حق‏جويى در آنها باشد پذيرا مى‏شوند، و اگر نشوند تو وظيفه خود را انجام داده‏اى.

و در پايان آيه مى‏فرمايد:" خداوند به اعمال و افكار بندگان خود بينا است" (وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ).

او مدعيان دروغى تسليم را از راستگويان مى‏شناسد و نيات محاجه كنندگان را كه براى چه هدفى بحث و گفتگو مى‏كنند مى‏داند، و اعمال همه را از نيك و بد مى‏بيند و به هر كس جزاى مناسب مى‏دهد.