تفسیر نمونه جلد 2

مى‏كنند و نوشته‏ها و اعمال آنها گواه بر نژاد پرستى شديد آنها است).

آنها معتقد بودند ارتباط ويژه‏اى با پروردگار دارند تا آنجا كه خود را فرزندان خدا مى‏ناميدند و مى‏گفتند: نَحْنُ أَبْناءُ اللَّهِ وَ أَحِبَّاؤُهُ:" ما فرزندان خدا و دوستان خاص او هستيم" «1» و به همين دليل براى خود مصونيتى در مقابل مجازات الهى قايل بودند، لذا قرآن در اين آيه مى‏گويد اين اعمال و رفتار به خاطر آن است كه گفتند:" جز چند روزى آتش دوزخ به ما نمى‏رسد" و اگر مجازاتى داشته باشيم بسيار محدود است (ذلِكَ بِأَنَّهُمْ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ).

" معدود" يعنى قابل شمارش، و معمولا به اشياء كم گفته مى‏شود، زيرا اشياء زياد قابل شمارش نيستند يا شمارش آنها مشكل است.

منظور از" أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ" يا همان چهل روزى است كه آنها در غياب موسى (ع) گوساله‏پرستى كردند و اين گناه عظيمى بود كه حتى خودشان نمى‏توانستند آن را انكار كنند.

و يا منظور روزهاى معدودى از عمرشان بود كه به گناهان فوق العاده صريح دست زده بودند تا آنجا كه خودشان هم قادر به انكار، يا توجيه و پرده‏پوشى بر آن نبودند.

سپس مى‏افزايد: آنها اين امتيازات دروغين را به خدا نسبت مى‏دادند" و اين افترا و دروغى را كه به خدا بسته بودند آنها را در دينشان مغرور ساخته بود" (وَ غَرَّهُمْ فِي دِينِهِمْ ما كانُوا يَفْتَرُونَ).

قرآن مجيد در سومين و آخرين آيه مورد بحث، خط بطلان بر تمام اين ادعاهاى واهى و خيالات باطل مى‏كشد و مى‏گويد:" پس چگونه خواهد بود

1) سوره مائده، آيه 18.