تفسیر نمونه جلد 2

كرده بودند و تدريجا براى نسلهاى آينده كه از واقعيت آگاهى چندانى نداشتند، (و براى كشف حقيقت به خود زحمت نمى‏دادند) به صورت عقيده مسلمى در آمده بود.

2- ممكن است گفته شود اعتقاد به" عذاب و كيفر محدود" در ميان ما مسلمانان نيز هست زيرا ما معتقديم كه مسلمانان براى هميشه در عذاب الهى نمى‏مانند و بالاخره ايمان آنها موجب نجات آنان مى‏شود.

ولى بايد به اين نكته توجه داشت كه ما هرگز معتقد نيستيم كه يك مسلمان گنهكار و آلوده به انواع جنايات فقط چند روزى عذاب الهى مى‏بيند بلكه ما معتقديم ساليان دراز كه مدت آن را جز خدا نمى‏داند گرفتار مجازات خواهد بود ولى مجازات او به خاطر ايمانش ابدى و جاويدان نمى‏باشد و اگر در ميان مسلمانان راستى افرادى پيدا شوند كه چنين امتيازى براى خود قايل باشند و معتقد گردند كه در پناه نام اسلام و ايمان به پيامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) مجازند هر گناهى را مرتكب شوند و مجازات آنها چند روزى بيش نخواهد بود سخت در اشتباه‏اند و از روح اسلام و تعليمات آن بر كنار مى‏باشند.

به علاوه ما امتيازى در اين مساله براى مسلمانان قايل نيستيم بلكه معتقديم پيروان هر امتى در عصر و زمان خود كه به پيامبر عصر خود ايمان داشته و ضمنا مرتكب گناهى شده‏اند مشمول اين قانون هستند از هر نژادى كه باشند در حالى كه يهود اين امتياز را براى نژاد اسرائيل قايل بودند نه براى اقوام ديگر.

قرآن به اين امتياز دروغين آنها پاسخ گفته و در سوره مائده آيه 18 مى‏گويد:

بَلْ أَنْتُمْ بَشَرٌ مِمَّنْ خَلَقَ،" شما هم بشرى همچون ساير افراد بشر هستيد".