تفسیر نمونه جلد 2

آن چنان كه بعضى از ناآگاهان پنداشته‏اند.

ولى آنها كه آيات الهى را به بهاى مادى مبادله مى‏كنند نه مشمول اين عنايت‏اند و نه مخاطب به آن سخنان.

و نيز روشن است كه منظور از سخن گفتن خداوند سخن گفتن با زبان نيست زيرا خداوند از جسم و جسمانيات پاك و منزه است بلكه منظور سخن گفتن از طريق الهام قلبى و يا ايجاد امواج صوتى در فضا است همانند سخنانى كه موسى (ع) از شجره طور شنيد.

تعبير به" ثَمَناً قَلِيلًا" (بهاى كم) مفهومش اين نيست كه اگر عهد الهى را با قيمت زيادى مبادله كنند كار خوبى است بلكه منظور اين است كه هر گونه بهاى مادى در برابر اين گناهان بزرگ به دست آيد قليل و ناچيز است حتى اگر سلطنت و حكومت گسترده‏اى باشد.

و بالاخره مجازات چهارم و پنجم آنان اين است" خداوند آنان را (از گناه) پاك نمى‏كند و براى آنها عذاب دردناكى است" (وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ).

و از اينجا روشن مى‏شود كه گناه پنهان ساختن آيات الهى و شكستن عهد و پيمان او و استفاده از سوگندهاى دروغين تا چه حد سنگين است كه تهديد به اين همه مجازاتهاى روحانى و جسمانى و محروميت كامل از الطاف و عنايات الهى شده است.

نكته

نكته‏اى كه در اينجا بايد به آن توجه داشت اين است كه عواقب شوم پنجگانه‏اى كه در برابر" پيمان شكنى" و" سوگندهاى دروغ" در اين آيه ذكر شده گويا اشاره به مراحل تدريجى" قرب و بعد" از خدا است.

كسى كه به خداوند نزديك مى‏شود و بر بساط قرب او گام مى‏نهد نخست مشمول يك سلسله مواهب معنوى مى‏گردد و هنگامى كه نزديك‏تر شد خدا با او