تفسیر نمونه جلد 2

پرستش كنيم و مقام الوهيت براى تو قائل شويم؟! (شايد آنها مى‏پنداشتند كه مخالفت پيغمبر (ص) با الوهيت مسيح به خاطر اين است كه خود او سهمى از اين موضوع ندارد بنا بر اين اگر او را به مقام الوهيت همچون مسيح بپذيرند از مخالفت خود دست بر مى‏دارد و شايد اين پيشنهاد توطئه‏اى براى بد نام كردن پيامبر (ص) و منحرف ساختن افكار عمومى از او بود) اما پيغمبر (ص) فرمود:" معاذ اللَّه" (پناه بر خدا) كه من اجازه دهم كسى جز پروردگار يگانه مورد پرستش قرار گيرد، خداوند هرگز مرا براى چنين امرى مبعوث نكرده است «1»!

تفسير: دعوت به پرستش غير خدا ممكن نيست

‏
اين آيات هم چنان افكار باطل گروهى از اهل كتاب را نفى و اصلاح مى‏كند مخصوصا به مسيحيان گوشزد مى‏نمايد كه هرگز مسيح (ع) ادعاى الوهيت نكرد و آنچه در باره او در اين زمينه گفته شده همه نسبتهاى ناروايى است كه بعدا به او داده‏اند و نيز به درخواست كسانى كه مى‏خواستند اين گونه ادعاها را در باره پيامبر اسلام (ص) (به عللى كه در شان نزول آمد) تكرار كنند صريحا پاسخ مى‏گويد مى‏فرمايد:" براى هيچ بشرى سزاوار نيست كه خداوند كتاب آسمانى و حكم و نبوت به او دهد سپس او به مردم بگويد غير از خدا مرا پرستش كنيد" (ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لِي مِنْ دُونِ اللَّهِ).

نه پيامبر اسلام و نه هيچ پيغمبر ديگرى حق ندارد چنين سخنى را بگويد و اين گونه نسبتها كه به انبياء داده شده همه ساخته و پرداخته افراد ناآگاه و دور از

1) مجمع البيان، جلد 1- 2 صفحه 466.