تفسیر نمونه جلد 2

وسيع و گسترده‏اى دارد كه هر گونه ياد دادن از طريق گفتار و كردار نسبت به افراد با سواد و بيسواد را شامل مى‏شود ولى درس خواندن به فراگيريهايى گفته مى‏شود كه از روى كتاب و دفترى باشد و به اصطلاح نسبت ميان اين دو عموم و خصوص مطلق است.

و به اين ترتيب هدف انبياء پرورش عالمان ربانى و مصلحان اجتماعى و افراد دانشمند و آگاه و مدير و مدبر بوده است.

آيه بعد تكميلى است نسبت به آنچه در آيه قبل آمد مى‏گويد: همانطور كه پيامبران مردم را به پرستش خويش دعوت نمى‏كردند، به پرستش فرشتگان و ساير پيامبران هم دعوت نمى‏نمودند مى‏فرمايد:" و سزاوار نيست اينكه به شما دستور دهد فرشتگان و پيامبران را پروردگار خود انتخاب كنيد" (وَ لا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ وَ النَّبِيِّينَ أَرْباباً).

اين جمله از يك سو پاسخى است به مشركان عرب كه فرشتگان را دختران خدا مى‏پنداشتند و نوعى ربوبيت براى آنها قايل بودند و با اين حال خود را پيرو آيين ابراهيم (ع) معرفى مى‏كردند. و از سوى ديگر پاسخى است به صائبان كه خود را پيرو يحيى (ع) مى‏دانستند ولى مقام فرشتگان را تا سر حد پرستش بالا مى‏بردند.

و نيز پاسخى است به يهود و نصارا كه عزير (ع) يا مسيح (ع) را فرزند خدا معرفى مى‏كردند و سهمى از ربوبيت را براى آنها قايل بودند.

آيه در پاسخ همه آنها مى‏گويد: هرگز ممكن نيست پيامبرى با آن علم و آگاهى الهى مردم را به ربوبيت غير خدا دعوت كند.

و در پايان آيه براى تاكيد بيشتر مى‏افزايد:" آيا شما را به كفر دعوت مى‏كند پس از آنكه مسلمان شديد" (أَ يَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ).

آيا ممكن است پيامبر خدا به كفر دعوت كند و به شما اجازه دهد او را