تفسیر نمونه جلد 2

" (قالَ أَ أَقْرَرْتُمْ وَ أَخَذْتُمْ عَلى‏ ذلِكُمْ إِصْرِي قالُوا أَقْرَرْنا قالَ فَاشْهَدُوا وَ أَنَا مَعَكُمْ مِنَ الشَّاهِدِينَ) «1».

در آيه بعد قرآن مجيد پيمان‏شكنان را مورد مذمت و تهديد قرار مى‏دهد و مى‏گويد:" سپس هر كس (بعد از اين همه پيمانهاى مؤكد و ميثاقهاى محكم) سرپيچى كند و روى گرداند (و به پيامبرى همچون پيامبر اسلام كه بشارت ظهورش همراه نشانه‏هاى او در كتب پيشين آمده ايمان نياورد) فاسق و خارج از اطاعت فرمان خداست" (فَمَنْ تَوَلَّى بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ).

و مى‏دانيم كه خداوند اينگونه فاسقان لجوج و متعصب را هدايت نمى‏كند همانگونه كه در آيه 80 سوره توبه آمده است: وَ اللَّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ و كسى كه مشمول هدايت الهى نشد سرنوشتش دوزخ و عذاب شديد الهى است.

نكته‏ها

1- آيا آيه فوق تنها در باره بشارت انبياء پيشين و پيمان آنها نسبت به پيامبر اسلام است؟ يا هر پيامبرى را كه بعد از پيامبر ديگرى مبعوث شده در بر مى‏گيرد؟

ظاهر تعبيرات آيه يك مساله كلى و عمومى است، اگر چه خاتم پيامبران مصداق بارز آن است و با روح مفاهيم قرآن نيز همين معنى وسيع و گسترده مناسب است بنا بر اين اگر مى‏بينيم در اخبارى تصريح شده كه منظور از آن پيغمبر گرامى اسلام است از قبيل تفسير آيه و تطبيق آن بر يك مصداق روشن محسوب مى‏گردد نه اين‏

1)" اصر" در اصل به معنى گره زدن چيزى و يا نگهدارى آن با قهر و غلبه است و به امورى كه انسان را از كارهاى مهم باز مى‏دارد" اصر" گفته مى‏شود و به همين مناسبت به پيمان مؤكد اين واژه اطلاق شده زيرا شكستن آن انسان را از ثواب و خيرات محروم و ممنوع مى‏سازد.