تفسیر نمونه جلد 2

خواهد كرد و دشمنان را نابود خواهد ساخت.

قرآن در برابر اين تفكر نادرست به سنت هميشگى خداوند اشاره كرده مى‏فرمايد:" آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‏شويد بى آنكه حوادثى همچون حوادث سخت گذشتگان به شما برسد" (أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ).

" همانها كه شدائد و زيانهاى فراوان به آنها رسيد و آن چنان ناراحت و متزلزل شدند كه پيامبر الهى و افرادى كه ايمان آورده بودند گفتند پس يارى خدا كى خواهد آمد" (مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ).

و چون آنها نهايت استقامت خود را در برابر اين حوادث به خرج دادند و دست به دامن الطاف الهى زدند به آنها گفته شد:" آگاه باشيد يارى خدا نزديك است" (أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ).

" باساء" از ماده" باس" به گفته" معجم مقاييس اللغة" در اصل به معنى شدت و مانند آن است و به هر گونه رنج و عذاب و ناراحتى گفته مى‏شود، و به افراد شجاع كه در ميدان جنگ شديدا مقاومت مى‏كنند،" بئيس" يا" ذو الباس" گفته مى‏شود.

و" ضراء" به گفته" راغب" در" مفردات" نقطه مقابل سراء يعنى آنچه مايه مسرت و موجب منفعت است، مى‏باشد، بنا بر اين هر گونه زيانى كه دامنگير انسان بشود در امور جانى و مالى و عرضى و امثال آن را شامل مى‏گردد.

جمله" مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ" (يارى خدا كى مى‏آيد؟) كه از سوى پيامبران و مؤمنان در مواقع نهايت شدت گفته مى‏شد، به معنى شك و ترديد در اين موضوع، يا اعتراض و ايراد نيست، بلكه به عنوان تقاضا و انتظار، مطرح مى‏شده است، و لذا به دنبال آن، از سوى خداوند به آنها بشارت داده مى‏شد كه يارى خدا نزديك است.

اين احتمال كه جمله" مَتى‏ نَصْرُ اللَّهِ" از سوى گروهى از مؤمنان باشد، و جمله (أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ) از سوى پيامبر خدا (ص) كه بعضى از مفسران ذكر