جلوه پوچ حيات - فلسفه خلقت انسان نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
وَابْتَغِ فيما آتيكِ اللّهُ الّدارَ الاخِرَه وَ لتَنْسَ نَصيبَكَ منَ الدُّنيِ ديدگاه دوم نظريه كساني است كه معتقدند هرچه هست همين زندگيمادي است و حياتي نيز به جز حيات دنيوي وجود ندارد و انسان بايد دم راغنيمت بداند و هر چه بيشتر از فرصتها استفاده كند. بهرهگيري از خوشيها ولذايذ دنيوي، هدف اعلاي زندگي است. اين طرز تفكر را هيچ عقل ومنطقي توجيه نميكند، چرا كه اين نوع زندگي متعلق به حيوانات است.قرآن تمثيل جالبي از اين افراد به دست ميدهد.يَتمَتَّعُونَ وَ يأ كُلونَ كَم تأكُلُ الاَنْعمُ بهره ميبرند و ميخورند، آن چنان كه حيوانات ميخورند.(محمد12) طرفداران اين نظريه انسان و دنيا را درست ارزيابي نميكنند، چرا كه اگرفردي به امكانات و استعدادهاي خود توجه كند و به ارزيابي صحيح از دنيابپردازد، درمييابد كه بدون افراط و تفريط ميتواند از دنيا در جهت تكاملخود استفاده كند.قرآن كريم براي آنكه دنيازدگي را نفيكند، بر ناپايداري زندگي دنيويتاكيد بسيار دارد.وَاْضرِبْ لَهُمْ مَثَلَ الحَيوهِ الدُّني كَماٍء اَنْزَلناهُ مِنَالسَّماءِ فَاختَلطَ بهَ نَباتُالاَرضِْفَاَصْبَحَ هَشيماً تَذَروُهُالرّياحُ وَ كَانَاللّهُ عَلي كُلِّ شَيٍء مُقْتَدراً براي آنان حيات را به آبي مثال بزن كه آن را از آسمان فروفرستاديم و از آن انواع نباتات زميني كه آميخته شد روئيد. مدتيطول نميكشد كه آن (نبات) خشك گردد و باد آن راپراكنده سازدو خدابر همه چيز تواناست. (كهف 45) دراين آيه زندگي دنيا به فطرههاي باران تشبيه شده كه خداوند از آسماننازل ميكند. اين قطرات حيات بخش موجب سرسبز شدن گياهان ميشود.يعني دانههايي كه در دل خاك قرار دارند به درختي پر از برگ و بار تبديلميشوند. البته اين درختان پس از مدتي بي برگ و بار ميشوند. هر انسان درطول حيات خود دهها بار اين وضع را مشاهده ميكند. در بهاران صحنهزيباي درختان را كه آثار حيات در آن متجلي است مشاهده ميكند و درپاييز شاهد صحنههاي مرگبار درختان بي برگ وبار خواهد بود.آيه فوق با تمثيل حيات و مرگ گياهان ميخواهد بگويد كه حياتدنيوي انسان نيز اين چنين ناپايدار است. به اين معنا كه انسان يك روزكودك است و روز ديگر جوان و پر نشاط، اما اين نشاط جواني ديرينپاييده كه خزان پيري به سراغ آدمي ميآيد و سرانجام نيز طوفان مرگرشته حيات او را در هم ميپيچد.خلاصه در منطق قرآن، حيات و زندگي داراي دو جلوه اساسي است:1. جلوه پوچ حيات 2. جلوه حقيقي حيات.جلوه پوچ حيات
جلوه پوچ حيات عبارت از آن است كه آدمي حيات را به بازي گرفته وبراي آن ارزشي غير از خور و خواب و لذت جويي قايل نباشد. اگر انسانيحيات خود را در هواو هوسهاي نفساني غوطهور سازد حيات او پوچ خواهدبود. در آيات بسياري به اين بعد حيات توجه شده است.وَ مَاالحَيوهُ الدُّنيا اِل مَتاعُ الغُروُر زندگي دنيا چيزي جز كالاي فريبنده نيست. ( آل عمران 185) اِعْلَمُوا اِنَّما الحَيوهِ الدُّنيا لَعِبٌ و لَهٌو وَ تَفاخُرٌ بَيْنَكُمْ وَ تَكاثرٌ فيِ الامْوالِ وَالاَولد.