عبادت چيست؟ - فلسفه خلقت انسان نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
همچنين طبق آيه وَ مخَلَقْت‌ُ الْجِن‌َّ وَ الانْس َ اِللِيَعْبُدُون‌َ كه هدف از خلقت‌عبادت ناميده شده است، مي‌توان گفت كه چون عاليترين وكاملترين مرتبه‌عبادت از پيامبر و امام صادر مي‌شود، درنتيجه پيامبر و امام هدف خلقت به‌شمار مي‌روند.بنابر آيه اِنَّي جعِل‌ٌ فِي‌الارْض‌ِ نيز مي‌توان پيامبر و امام را هدف خلقت‌دانست.زيرا تنها پيامبر و امام هستند كه تمام استعدادهاي دروني خود را به‌فعليت رسانده و متخلق به اخلاق الهي شده‌اند و شايسته عنوان خليفه‌الله‌هستند.عبادت چيست؟
وقتي گفته مي‌شود كه هدف از آفرينش انسان عبادت است، بعضي گمان‌مي‌برند كه منظور از آن صرفاً انجام اعمال و مناسكي است كه به نام دعاتحقق مي‌پذيرد مانند نماز و روزه و اذكار گوناگون.آيا حقيقت عبادت و پرستش همين است؟ مسلماً نه! چه آنكه دعا ونيايش جزيي از عبادت به شمار مي‌روند. طبق جهان‌بيني قرآن هر حركت وعمل مثبتي كه از انسان صورت گيرد، بشرط آنكه به انگيزه قرب ربوبي و براساس‌ارزشها و تكاليف‌الهي باشدآن عمل وحركت عبادت‌محسوب مي‌شود.بنابراين تعريف، زارعي كه با دستهاي پينه بسته خود در نيمه‌هاي‌شب،براي تامين امرار معاش خود و خانواده‌اش به آبياري باغ و بستانهامي‌پردازد؛ كارگري كه از صبح تا به شام در كنار صداهاي سرسام‌آور ماشين‌مشغول كار و كوشش است؛ پزشكي كه در اطاق جراحي تمام انديشه‌ها وافكار خود را براي نجات يك انسان متمركز ساخته؛استادي كه در دل شب به‌مطالعه و تحقيق مي‌پردازد، تا گره‌اي از مشكلات فكري بشري را بگشايدو...همه و همه مادامي كه در جهت خدا و به نيت و قصد الهي ــ كه نتيجه وثمرش مردمي است ــ مي‌كوشند، هر آن و لحظه در حال عبادت به سرمي‌برند.خلاصه، هدف اين است كه همه كارها و اعمال و رفتار انسان‌للّه شود.يعني انسان به مرحله‌اي برسد كه حتي خوردن و خوابيدن و زنده ماندن ومردنش همه وهمه براي خدا باشند.قُل‌ْ اِن‌َّ صَلتي وَ نُسُكي وَ مَحْيي‌َ وَ مَمتي‌ِ لِلّه‌ِ رَب‌ِّ العلَمين‌َ حركات و اذكاري هم كه به عنوان دعا و نيايش در اسلام مورد تاكيد قرارگرفته، براي آن است تا انسان حالت بندگي خود را حفظ كرده و با آگاهي‌خود را به سوي خدا بكشاند. دعا نيز ــ آن گونه كه گروهي پنداشته‌اند،دخالت در كار خداوندي نيست، بلكه وسيله‌اي است براي تقويت اراده ونور اميدي است براي برطرف كردن موانعي كه سد راه رشد و تعالي انسان‌هستند. آن هنگام كه تمام درها به روي آدمي بسته مي‌شود و انسان به بن‌بست يأس و نوميدي مي‌رسد، نيايش تنها وسيله‌اي است براي نشاط وشادماني روح و گريز از غم و اندوه و حركتي است به سوي قله‌هاي رفيع‌كمال. به وسيله دعا انسان زنگارها و آلودگيهاي درون را شسته و خود راآماده مي‌سازد تا در مسير كمال گام نهد.نيايش‌پروازروح‌است به‌سوي معبود. پرواز بنده است به سوي الله. پروازبينهايت منفي است به سوي بينهايت مثبت. پرواز ناقص است به سوي كمال.آلكسيس كارل در اين باره چنين مي‌گويد:«نيايش به آدمي نيروي تحمل غمها و مصايب را مي‌بخشد وهنگامي كه كلمات منطقي براي اميدواري نمي‌توان يافت، انسان رااميدوار مي‌كند و قدرت ايستادگي در برابر حوادث بزرگ به اومي‌دهد.» «نيايش بر روي صفات و خصايل انسان اثر مي‌گذارد. بنابراين، بايدنيايش را پيوسته
