همانا خداوند محمد را ـ كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد ـ به عنوان هشدار دهنده به جهانيان و امين وحى و قرآن مبعوث كرد، در حالى كه شما، اى توده هاى عرب! تكيه بر بدترين دين هاى جهان داشتيد و در بدترين ديار مى زيستيد. در ميان سنگلاخ هاى مارآكند، مى غلتيديد، نوشابه تان آب هاى گنديده بود و خوراكتان نان هاى خشكيده، خون يكديگر را مى ريختيد و پيوند خويشاوندى را مى گسستيد، بت ها در ميانتان برپا و زندگيتان آلوده به هرگونه خطا بود.
بعثت نبى اكرم(صلى الله عليه وآله)
به هنگامى كه مردم در سرگردانى، راه به جايى نمى بردند و در امواج فتنه ها و بحران ها دست و پا مى زدند و هوس ها و احساسات بر خردشان چيرگى يافته بود و خودبزرگ بينى، لغزش هاى پياپى را تحميلشان مى كرد و جاهليت جهل آكند، خالى و پوك و بىوزنشان كرده بود و حيرت زدگانى بى ثبات در سياست و گرفتار نادانى همه سويه بودند. خداوند او را ـ كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد ـ برانگيخت و با دلسوزى تمام رهنمودشان داد و در راستاى روشن به پيششان برد و به پند و حكمت فراشان خواند. جايگاه او، بهترين جايگاه ها و زمينه رويشش، شريف ترين رويشگاه هاى تاريخ بود. در كانهاى كرامت و در بستر سلامت. چنين بود كه دل هاى ابرار به سوى او مى گرويد و چشم ها به جانبش مى گرديد. خداوند با او كينه ها را دفن و آتش ها را خاموش كرد. بيگانگانى را پيوند برادرى داد و خويشاوندانى را پراكند. با او عزت ها(ى ناروا) را به ذلت و ذلت ها(ى نابجا) را به عزت بدل كرد. سخنش روشنگر و سكوتش زبانى ديگر بود.
لطفا منتظر باشید ...
