لطفا منتظر باشید ...
اهداف حكومت
حكومت نزد امير مومنان على "ع" وسيله اى است در جهت اهدافى عالى كه جز با تحقق آنها سيرى به سوى تعالى همگانى ميسر نمى شود، يعنى: عدالت، امنيت، رفاهت و تربيت.عدالت
اساسا امير مومنان على "ع" حكومت را براى تحقق عدالت پذيرفت و آن را جز در اين مسير نمى خواست و مقصد آن حضرت از پذيرش حكومت برپايى عدالت بود، چنانكه فرمود:'... و ما اخذ الله على العلماء الا يقاروا على كظه ظالم و لا سغب مظلوم، لالقيت حبلها على غاربها و لسقيت آخرها بكاس اولها.' [ همان، خطبه ى 3. ]
و اگر خداوند از عالمان پيمانى سخت نگرفته بود كه در برابر شكمبارگى ستمگر و گرسنگى ستمديده هيچ آرام و قرار نگيرند،
بى تامل رشته ى حكومت را از دست مى گذاشتم و پايانش را چون آغازش مى انگاشتم، و چون گذشته، خود را به كنار مى كشيدم.
حكومت جز با عدالت هويت حقيقى نمى يابد و مودت مردمان را كسب نمى كند، چنانكه امير بيان على "ع" در عهدنامه ى مالك اشتر يادآور شده است:
'و ان افضل قره عين الولاه و استقامه العدل فى البلاد و ظهور موده الرعيه. و انه لا تظهر مودتهم الا بسلامه صدورهم و لا تصح نصيحتهم الا بحيطتهم على ولاه الامر و قله استثقال دولهم و ترك استبطاء انقطاع مدتهم.' [ همان، نامه ى 53. ]
آنچه بيشتر ديده ى واليان بدان روشن است، برقرارى عدالت در شهرها و ميان مردمان دوستى پديد شدن است. و دوستى آنان آشكارا نگردد جز آن گاه كه دل ايشان بى گزند شود و خيرخواهى شان راست نياد جز كه واليان را براى كارهاى خود نگاه دارند و دوام حكومت آنان را سنگين نشمارند و گفتگو از دير ماندن آنان را بر سر كار، واگذارند.
امام على "ع" حكومت را براى برقرارى عدالت- به صورت همه جانبه- مى خواست، چنانكه فرمود:
'و الله لهى احب الى من امرتكم الا ان اقيم حقا او ادفع باطلا.' [ همان، خطبه ى 33. ]
به خدا سوگند اين كفش بى ارزش نزد من محبوبتر است از حكومت بر شما، مگر آنكه حقى را برپا سازم يا باطلى را براندازم.
و نيز فرمود كه آنچه از ما رفته است و تلاشها و مبارزات و فداكاريها براى رغبت در قدرت و رسيدن به بهره هايى از مكنت نبوده است، بلكه براى اهدافى روشن و والا بوده است، از جمله:
