لطفا منتظر باشید ...
1 عمره تمتّع
عمره تمتّع قبل از حج تمتّع انجام مى گيرد و اعمال آن عبارتند از: احرام در ميقات ، طوافكعبه ، نماز طواف ، سعى بين صفا و مروه ، تقصير. عمره تمتّع و حج تمتّع مربوط به
همديگر هستند، طورى كه هر دو يك عمل محسوب مى شوند.
2 عمره مفرده
عمره مفرده ، داراى هفت واجب است : احرام ، طواف ، نماز طواف ، سعى بين صفا و مروه ، حلقيا تقصيره ، طواف نساء، نماز طواف نساء، عمره مفرده فقط در چند مورد واجب است :الف : كسى كه منزل او تا مكه كمتر از شانزده فرسخ فاصله داشته باشد. اين شخص
اگر استطاعت حج و عمره را داشته باشد، هر دو بر او واجب است . و اگر استطاعت حج تنها
يا عمره مفرده تنها را داشته باشد، فقط همان حج يا عمره بر او واجب مى باشد.ب ، ج : در آن دو مورد ديگرى كه در حج افراد ذكر شد.د : در موردى كه عمره مفرده متعلّق نذر يا عهد يا قسم قرار گيرد.در غير اين موارد، عمره مفرده در تمام ماههاى سال و بخصوص در ماه رجب ، مستحب است .پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى فرمايد:((اَلْحَجَّةُ ثَوابُها الَجَنّةُ وَالعُمْرَةُ كَفّارَةُ كُلِّ ذَنْبٍ)).[210]يعنى : ((پاداش حج ، بهشت مى باشد و عمره ، كفاره هر گناهى است )).عمره مفرده در ماه رجب از عمره مفرده در ساير ماهها
افضل است . امام صادق عليه السّلام ى فرمايد:((اَلْمُعْتَمَرُ يَعْتَمِرُ فى اءَىِّ شُهُورِ السَّنَةِ شاءَ وَاءَفْضَلُ العُمْرَةِ عُمْرَةُ رَجَبٍ)).[211]يعنى : ((كسى كه مى خواهد عمره برود، در هر يك از ماههاى
سال كه بخواهد مى تواند، ولى بهترين عمره ، عمره ماه رجب است )).پاداش كسى كه به حج و عمره مى رود((حج ))، يك عبادت بسيار با فضيلتى است . و براى كسى كه توفيق يابد به حج يا
عمره برود، خداوند پاداش ويژه اى را اختصاص داده است .پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله فرموده است : ((حاجى ، هنگامى كه آماده رفتن به حج
مى شود، خداوند در برابر هر چيزى كه بردارد و بگذارد، ده حسنه براى او مى نويسد و
ده گناه را از او برمى دارد، و ده درجه او را بالا مى برد. و نيز وقتى سوار بر شترش
مى شود، در برابر هر قدمى كه شتر برمى دارد همين پاداش براى حاجى ثبت مى
شود...)).[212]امام باقرعليه السّلام نيز فرموده است : ((كسى كه به حج مى رود، وقتى لوازم سفر را
آماده مى كند، خداوند در برابر هر قدمى كه براى آماده كردن لوازم سفر برمى دارد، ده
حسنه براى او مى نويسد و ده گناه را از او مى زدايد و ده درجه او را بالا مى برد. و
هنگامى كه لوازم سفر را آماده نمود و به كاروان پيوست ، خداوند در برابر هر قدمى كه
به زمين بگذارد و بردارد، همان پاداش قبلى را به او مى دهد و وقتى تمام مناسك حج را
انجام دهد، خداوند گناهانش را مى بخشد...)).حج انسان را از گناهان بيمه مى كند. امام صادق عليه السّلام مى فرمايد:((وَلاتَكْتُبُ عَلَيْهِ الذُّنُوبُ اءَرْبَعَةُ اءَشْهُرٍ وَتَكْتُبُ لَهُ الحَسَناتُ اِلاّ اءَنْ يَاءتى
بِكَبيرَةٍ)).[213]يعنى : ((كسى كه به حج برود تا مدت چهار ماه ، گناهان او (كه از روى
سهل انگارى انجام مى دهد) نوشته نمى شود و فقط كارهاى نيك و شايسته اش ثبت مى
شود، مگر اينكه گناه كبيره انجام دهد)).اگر حاجى در سفر حج بميرد، خداوند او را از وحشت روز قيامت در امان مى دارد. امام صادق
عليه السّلام فرموده است :((مَنْ ماتَ فى طَريقِ مَكَّة ذاهِباً اءَوْجائِياً اءَمِنَ مِنَ الفَزَعِ الاكْبَرِ يَوْمَ القِيامَةِ)).[214]يعنى : ((هر كسى كه در راه رفتن به مكه يا آمدن از مكه بميرد، از وحشت بزرگ در روز
قيامت در امان است )).پاداش ديگر حاجى اين است كه در طول مسافرتو بر خداوند وارد مى شود و مهمان اوست
لذا هر حاجت مشروع و ممكنى را كه از خداوند بخواهد، او برآورده مى سازد.پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله مى فرمايد:((الحَجّاجُ وَالعُمّارُ وَفْدُ اللّه يُعْطبهِمْ ماسَاءَلُوا وَيَسْتَجيبُ دُعائَهُمْ وَيَخْلِفُ
نَفَقاتَهُمْ)).[215]يعنى : ((كسانى كه به حج و عمره مى روند، بر خداوند وارد شده اند و هرچه از خداوند
بخواهند به آنان مى دهد و دعاى آنان را مستجاب مى كند و مخارج آنان را مى پردازد)).و از امام صادق عليه السّلام نيز نقل شده است كه آن حضرت فرمود:((إِنَّ ضَيْفَ اللّه عَزَّوَجَلَّ رَجُلٌ حَجَّ وَاعْتَمَرَ، فَهُوَ ضَيْفُ اللّه حَتىّ يَرْجِعَ اِلى
مَنْزِلِهِ))[216]يعنى : ((مهمان خداوند مردى است كه حج و عمره مى رود، او تا هنگامى كه به خانه اش
برگردد، مهمان خداوند است )).يكى ديگر از پاداشهاى كسى كه به حج و عمره برود اين است كه تمام گناهانش پاك
مى شود و مانند روزى كه از مادر متولد شده ، هيچ گناهى ندارد. از پيامبر اكرم صلّى اللّه
عليه و آله قل شده است كه آن حضرت فرمود:((مَنْ حَجَّ هذا البَيْتِ فَلَمْ يَرْفَثْ وَلَمْ يَفْسِقْ، خَرُجَ مِنْ ذُنُوبِهِ كَيَومٍ وَلَدَتْهُ
اَمُّهُ)).[217]يعنى : ((هر كسى كه خانه خدا را طواف نموده و
اعمال حج را انجام دهد (و در آن هنگام ) آميزش ، و نافرمانى خدا نكند، از گناهانش بيرون
مى رود مانند روزى كه مادرش او را زاييده است )).[218]
