اسرار قربانى - پرتوی از اسرار حج نسخه متنی

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

پرتوی از اسرار حج - نسخه متنی

عباسعلی زارعی سبزواری

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

اسرار قربانى

قربانى در ظاهر، كشتن و ذبح يك حيوان در منى است ، ولى در واقع و حقيقت ، داراى
اسرارى است كه ما به برخى از آنها اشاره مى كنيم :

1 قربانى حيوان اشاره به قربانى و ذبح حيوانيت انسان دارد؛ يعنى به انسان مى آموزد
كه بايد براى رسيدن به كمال انسانى ، نفس حيوانى خويش را در همينجا بكشد و قصد
كند كه دنبال هوا و هوس نفس نرود و در قيامت خود را از آتش جهنم نجات بدهد. امام
سجّادعليه السّلام فرموده است :

((اِذا ذَبَحَ الحاجُّ كانَ فِداهُ مِنَ النّارِ))[266]

يعنى : ((هرگاه حاجى حيوانى را ذبح كند از آتش نجات مى يابد)).

در واقع ، قربانى درسى است كه حضرت ابراهيم عليه السّلام به امر خداوند براى
انسانها به يادگار گذاشت . ابراهيم عليه السّلام وقتى به ذبح
اسماعيل ماءمور شد بدون هيچ ترديدى به جانب خداوند رفت و از پيروى هوا و هوس
پرهيز نمود و جگر گوشه خودش را براى تقديم به خداوند، آماده قربانى كرد.

امام سجّادعليه السّلام به ((شبلى )) مى فرمايد: ((آيا هنگام قربانى ، نيت كردى كه
حنجره طمع را ذبح مى كنى ؟ و آيا نيت كردى كه با اين
عمل از سنّت ابراهيم عليه السّلام پيروى مى كنى كه پسرش و ميوه قلبش و
گُل سرسبدش را براى خداوند قربانى نمود؟))

او گفت : نه .

امام سجّادعليه السّلام فرمود: ((پس تو قربانى نكرده اى )).[267]

2 قربانى ، نمودارى از انفاق و دستگيرى مساكين است .
رسول خداصلّى اللّه عليه و آله مى فرمايد:

((إِنّما جَعَلَ اللّه هذَا الا ضْحى لِتَتَّسِعَ مَساكِينَكُمْ مِنَ اللَحْمِ فَاطْعِمُوهُمْ))[268]

يعنى : ((خداوند قربانى را تشريع نموده است تا تهيدستان مسلمان دسترسى به
گوشت داشته باشند، لذا شما قربانى خود را به نيازمندان بدهيد)).

3 قربانى ، فديه اى براى رهايى از گناهان است . از امام صادق عليه السّلام سؤ
ال شد: فلسفه تشريع قربانى چيست ؟ آن حضرت فرمود:

((اءَنَّهُ يَغْفِرُ لِصاحِبِها عِنْدَ اءَوَّلَ قَطْرَةٍ تَقْطُرُ مِنْ دَمِها إ لى الاَرْضِ))[269]

يعنى : ((كسى كه قربانى مى كند، هنگامى كه اولين قطره از خون قربانى به زمين
برسد، گناهانش بخشيده مى شود)).

10 حلق يا تقصير

پس از قربانى ، بايد سر را تراشيد و يا مقدارى از ناخن يا موى خود را گرفت
.[270] و با انجام اين عمل ، تمام محرمات احرام بر محرم
حلال مى شود، بجز بوى خوش و زن .

در گذشته سرّ ((تقصير)) را بيان كرديم و در اينجا دوباره آن را يادآورى مى كنيم . سرّ
عمل حلق و يا تقصير اين است كه وقتى انسان موفق به انجام حج مى شود و براى توّلدى
دوباره و كسب روحى خالى از هر گناه به نزد خداوند پناه مى آورد، ابتدا با وجودى
ظلمانى بر خداوند وارد مى شود و خداوند در اين مدت ، او را از استفاده بعضى نعمات
محروم مى كند. پس از انجام اعمال حج ، آن وجود ظلمانى ،
تبديل به وجود نورانى مى شود و به تعبير ديگر،
قبل از اعمال حج ، نفس انسانى در خدمت شيطان و مهمان او بود، ولى پس از انجام
اعمال حج نفس او مهمان خداوند شده و تبديل به وجودى نورانى مى شود. حلق و يا
تقصير، علامت آن تبديل و ميهمانى خداوند است .

11 حركت به سوى مكّه

پس از انجام اعمال منى در روز عيد قربان ، بايد دوباره به مكه برگردد و پنج
عمل را انجام دهد:

1 طواف حج .

2 نماز طواف حج .

3 سعى بين صفا و مروه .

4 طواف نساء.

5 نماز طواف نساء.

سرّ طواف و سعى بين صفا و مروه را قبلاً ذكر كرديم . اكنون فقط به اسرار تكرار اين
اعمال اشاره مى كنيم . بدون شك ، تكرار اين اعمال ، بى هدف و بدون غايت و ثمره نيست
بلكه تكرار آنها داراى اسرارى است كه عبارتند از:

1 تكرار اين اعمال اشاره دارد به اينكه اگر انسان نتواند بار
اوّل آنگونه كه شايسته اين اعمال هست آنها را به انجام برساند، در اين مرتبه دوم سعى
كند كه آنها را به انجام برساند.

2 انسان اين اعمال را تكرار مى كند تا چنانچه در مرتبه
اوّل ، مقبول واقع نشده است ، در مرتبه دوّم مورد
قبول خداوند قرار گيرد.

3 تكرار اين اعمال ، اشاره دارد به اينكه اگر در مرتبه
اول به حقيقت اين اعمال توجه نداشته و از اسرار آنها آگاه نبوده است ، اكنون به حقيقت
آنها توجه نموده و با آشنايى به اسرار آنها، انجام دهد.

12 بيتوته در منى

در شب يازدهم و دوازدهم بايد در منى بيتوته كرد؛ يعنى در منى مانده و به تضرّع و شب
زنده دارى پرداخت ؛ زيرا در اين حال ، انسان از گناه پاك شده و نفس او آماده بندگى تام
خداوند را دارد.

در روز يازدهم و دوازدهم ذيحجه بايد به هر يك از سه ستون : ((جمره اولى ، جمره
وسطى ، جمره عقبه )) هفت عدد سنگ زده شود. و سرّ آن را در گذشته توضيح داديم .

البته خداوند به اسرار اين اعمال و مناسك آگاه است و آنچه ما ذكر كرديم ، ذرّه اى از
واقعيات و اسرار اين اعمال است كه با استفاده از كلام معصومين عليه السّلام و راهنمايى
عقل و پيامبر درونى ، بيان كرديم .

/ 56