بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ سيد بن على بن محمد بن على جرجانى ، معروف به ((شريف جرجانى )) و ((ميرسيد شريف ))، به حق او را ((محقق شريف )) خوانده اند. به دقت نظر و تحقيق معروف است ، شهرتش بيشتر به ادبيات و كلام است ، ولى جامع بوده ، حوزه درس فلسفه داشته و در فلسفه شاگردان بسيار تربيت كرده و در نگهدارى و انتقال علوم عقلى به نسلهاى بعدى نقش مؤ ثرى داشته است . محقق شريف آثار و تاءليفات فراوان دارد، و همه پرفايده است و به قول ((قاضى نوراللّه شوشترى )) همه علماء اسلامى بعد از ميرسيد شريف طفيلى و عيال افادات اويند تاءليفات ميرشريف ، بيشتر به صورت تعليقات و شروح است از قبيل : حاشيه بر شرح حكمة العين در فلسفه ، حاشيه شرح مطالع در منطق ، حاشيه شميه در منطق ، حاشيه مطول تفتازانى در علم فصاحت و بلاغت ، شرح مفتاح العلوم سكّاكى در اين علم ، حاشيه بر كشاف زمخشرى كه تفسيرى است مشتمل بر نكات علم بلاغت ، و شرح مواقف عضدى در كلام .از كتب معروف مير، يكى ((تعريفات )) است كه به نام تعريفات جرجانى معروف است و ديگر ((كبرى در منطق )) است به فارسى ، كه براى مبتديان نوشته و ديگر ((صرف مير)) است به فارسى در علم صرف ، كه از زمان خودش تاكنون كتاب درسى مبتديان طلاب بوده است .ميرسيد شريف ، شاگرد قطب الدين رازى است . گرچه اهل ((جرجان )) است ولى در ((شيراز)) رحل اقامت افكند.مطابق نقل ((روضات )) از ((مجالس المؤ منين ))، آنگاه كه ((شاه شجاع بن مظفر)) به ((گرگان )) آمد و با سيد ملاقات كرد او را به خود به شيراز برد و تدريس در مدرسه ((دارالشفا)) را كه خود تاءسيس كرده بود به او واگذار كرد. امير تيمور كه بعد وارد شيراز شد مير را با خود به سمرقند برد و در همانجا بود كه با سعدالدين تفتازانى مناظرات داشت . پس از مرگ امير تيمور، مير بار ديگر به شيراز آمد و تا پايان عمر در شيراز بود.مير سيد شريف از بيست سالگى به كار تدريس و تحقيق مشغول بوده ، مخصوصا به تدريس فلسفه و حكمت اهتمام زياد داشت و حوزه درس قابل توجهى از فضلا تشكيل داده بود.گويند يكى از كسانى كه در حوزه درس او شركت مى كرد خواجه لسان الغيب ((حافظ شيرازى )) بود، هرگاه در مجلس او شعر خوانده مى شد مى گفت : به عوض اين ترهات به فلسفه و حكمت بپردازيد. اما چون شمس الدين محمد (حافظ) مى رسيد خود سيد مى پرسيد بر شما چه الهام شده است ؟ غزل خود را بخوانيد.شاگردان او اعتراض كردند كه اين چه رازى است كه ما را از سرودن شعر منع مى كنى ولى به شنيدن شعر حافظ رغبت نشان مى دهى ؟ او در پاسخ مى گفت :- شعر حافظ همه الهامات و حديث قدسى و لطايف حكمى و نكات قرآنى است .ميرسيد در سال 740 در گرگان متولد شده و در سال 816 در شيراز در گذشته است .
شيفتگان شهادت
بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيمْ آن شب - شب عاشورا - دستور داد كه شمشيرها و نيزه هايتان را آماده كنيد، گاهى كه از نيايش و دعا فراغت مى يافت ، به خيمه ((جون )) كه ماءمور اصلاح اسلحه بود، سر مى كشيد، زمانى دستور مى داد: كه همان شبانه ، خيمه ها را كه از هم دور هستند، به هم نزديك كنيد.خيمه ها را آنچنان نزديك آوردند كه طنابهاى خيمه ها در داخل يكديگر فرو رفت ، به گونه اى كه عبور يك نفر از بين دو خيمه ، ممكن نبود. بعد هم دستور دادند، خيمه ها را به شكل هلال نصب كنند و همان شبانه ، در پشت خيمه ها، گودالى حفر كنند، بطورى كه دشمن نتواند از روى آن بپرد و از پشت حمله كند.همچنين فرمان داد: مقدارى از خار و خاشاكهايى كه در آنجا زياد بود را انباشته كنند، تا ((صبح عاشورا)) آنها را آتش بزنند - كه تا آنها زنده هستند دشمن موفق نشود از پشت خيمه ها بيايد، يعنى فقط
لطفا منتظر باشید ...
