قرض - درس هایی از احکام اسلامی نسخه متنی

2 ـ شرايط عامل :2 ـ عقل 3 ـ اختيار 4 ـ قدرت بر تجارت شرايط مضاربه 1 ـ عين باشد، نه منفعت و دين 2 ـ درهـم و ديـنـار [و پـول ] بـاشـد، پـس 3 ـ شـرايـط مال : (سرمايه )مضاربه دادن كالا صحيح نيست .

3 ـ معين باشد، مبهم نباشد.

4 ـ اوصاف ومقدار آن مشخص باشد.

1 ـ معلوم باشد.

2 ـ مـشـاع كـسـرى بـاشـد. مثل 12،13،414 ـ شرايط سود:ولى اگر مثلاً بگويد ده هزار تومان براى تو صحيح نمى باشد.

3 ـ فقط ميان مالك و عامل باشد وكسى ديگر با آن ها شريك نباشد.

سـؤ ال : كـسى مبلغ يك صد و پنجاه هزار تومان پول از كسى از باب مضاربه دريافت مى كند تـا مـبـلغ مذكور را با پول خودش مخلوط كرده و توليد و يا معامله پنير نمايد؛ و از سود آن هر مـاهـى مـبـلغ حـدود سـه هـزار تـومـان بـه عـنـوان مـصـالحـه بـه صـاحـب پـول بـدهـد و بـقـيـه سـود هـر چـه بـاشـد كـم يـا زيـاد بـراى كـسـى بـاشـد كـه ايـن پول را مى گيرد [و با آن كار مى كند] ... آيا اين معامله به طور مضاربه صحيح است يا نه ؟ جـواب : قـرارداد مـذكـور بـاطـل اسـت و ربـح (سـود) بـالنـسـبـه بـه سرمايه تقسيم مى شود و عامل مستحق اجرت المثل است .(17)

قرض

(قرض ) قراردادى است كه براساس آن كسى مالى را به ملكيت ديگرى در مى آورد و در برابر، طرف مقابل متعهّد مى شود كه همان مال ، يا مثل و يا قيمت آن را برگرداند.(18)

قـرض دادن از كـارهـاى مـسـتـحـبى است كه در آيات قرآن و احاديث معصومين (ع )راجع به آن زياد سـفـارش شـده اسـت و قـرض دهـنـده در روز قـيـامـت پـاداش بـسـيـارى خـواهـد داشـت . (قبل از م 2273)

قـرض گـرفـتـن از ديـگران بدون احتياج ، مكروه است و در صورت نياز ضرورى كه امر واجبى مـانـند حفظ جان و آبرو به آن وابسته است ، واجب مى شود؛ و براى كسى كه چيزى ندارد تا با آن قـرض خـود را ادا كـنـد و انتظار حصول آن را هم ندارد، احتياط آن است كه جز در وقت ضرورت قرض نگيرد.(19)

اقسام قرض

1 ـ مـدت دار: يـعـنـى هـنـگـام قـرض گرفتن معيّن شود كه قرض گيرنده چه موقع بدهى اش را بپردازد.

2 ـ بدون مدت : قرضى كه زمان پرداخت آن ، مشخص نشده باشد.

احكام قرض

1 ـ اگـر قـرض مـدت دار بـاشـد، طـلبـكار نمى تواند پيش از تمام شدن آن مدت ، طلب خود را درخـواسـت كـنـد، ولى اگر قرض مدت دار نباشد، طلبكار هر وقت بخواهد مى تواند طلب خود را درخواست كند.

2 ـ اگـر طـلبـكـار طـلب خود را درخواست كند؛ چنانچه بدهكار بتواند بدهى خود را بدهد، بايد فوراً بپردازد و اگر تاءخير بيندازد، گناهكار است .

3 ـ اگـر بـدهـكـار غـيـر از خـانـه اى كـه در آن نـشـسـتـه و اثـاثـيـه مـنـزل و چيزهاى ديگرى كه به آن ها احتياج دارد، چيزى نداشته باشد، طلبكار نمى تواند طلب خود را از او مطالبه كند، بلكه بايد