لطفا منتظر باشید ...
و به همين جهت خداى تعالى در آيه مورد بحث نخست فرموده:" أَلا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ" و آن گاه اضافه كرده كه:" وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ" و در آخر، يعنى در يك آيه ديگر در بيان مالكيت خود و ذكر نمونهاى از آن فرموده:" هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ- او زنده مىكند و مىميراند".
" هُوَ يُحيِي وَ يُمِيتُ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ" در اين جمله بر مطلب آيه قبلى كه راجع به مالكيت خداى تعالى نسبت به نوع انسان بود احتجاج و استدلال شده است. گويا مىفرمايد: تمامى امور شما انسانها از زندگى، مرگ و برگشتتان به سوى خداى تعالى به خدا مربوط است و با اين حال چگونه مىتوانيد بگوئيد: ملك خداى تعالى نيستند؟
بحث روايتى
دو روايت در ذيل آيات گذشته مربوط به عذاب
در تفسير قمى است كه در روايت ابى الجارود از امام باقر (ع) آمده كه در معناى آيه" قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَتاكُمْ عَذابُهُ بَياتاً" فرموده: يعنى عذاب او در شب و يا در روز بر شما نازل شود" ما ذا يَسْتَعْجِلُ مِنْهُ الْمُجْرِمُونَ" پس اين عذابى است كه در آخر الزمان بر فاسقان اهل قبله كه منكر نزول عذاب بر خود هستند نازل خواهد شد. «1»(1) تفسير قمى، ط. نجف، ج 1، ص 312.
