لطفا منتظر باشید ...
و معناى آيه اين است: بعضى از اين مردم سخن تو را گوش مىدهند و مىشنوند در حالى كه كرند، يعنى گوش دلهايشان نمىشنود، و تو قادر نيستى سخنت را به مردمى كه گوش دل ندارند بشنوانى." وَ مِنْهُمْ مَنْ يَنْظُرُ إِلَيْكَ أَ فَأَنْتَ تَهْدِي الْعُمْيَ وَ لَوْ كانُوا لا يُبْصِرُونَ" سخن در اين آيه نظير آيه قبل است، مىفرمايد: و بعضى از آنان به تو نگاه مىكنند ولى تو را بدانگونه كه فرستادهاى از ناحيه خداى تعالى هستى نمىبينند، و آيا تو مىتوانى كور را هدايت كنى؟ هر چند كه چشم دلشان از ديدن حقايق كور باشد؟" إِنَّ اللَّهَ لا يَظْلِمُ النَّاسَ شَيْئاً وَ لكِنَّ النَّاسَ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ" اين آيه اشاره دارد به اينكه اين طائفه كه از شنيدن و ديدن محرومند به خاطر اين است كه دچار كرى و كورى دلند و اين كرى و كوريشان مستند به خودشان است، چون از آثار ظلمى است كه خودشان به خود كردند و خداى تعالى با سلب گوش و چشم از آنان ظلمى به آنان نكرده، چون هر وضعى كه به خود گرفتند از ناحيه خودشان بوده.
مراد از اينكه در روز حشر، بر انگيخته شدگان مىپندارند جز يك ساعت درنگ نكردهاند
" وَ يَوْمَ يَحْشُرُهُمْ كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً مِنَ النَّهارِ يَتَعارَفُونَ بَيْنَهُمْ ..."از ظاهر آيه بر مىآيد كه كلمه" يوم" ظرف باشد براى جمله" قَدْ خَسِرَ ..." و جمله" كَأَنْ لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا ساعَةً ..." حال باشد از ضمير جمع در جمله" يحشرهم" و جمله" يَتَعارَفُونَ بَيْنَهُمْ" حال دومى است كه بيانگر حال اول است.و معناى آيه اين است: آنها كه لقاء اللَّه در روز قيامت را تكذيب كردند، روزى كه در آن روز زندگى دنيا در نظرشان اندك و ناچيز مىنمايد همه زندگى دنيا را يك ساعت از يك روز مىشمارند، و در عين حال يكديگر را مىشناسند بدون اينكه فراموش كرده باشند.
