لطفا منتظر باشید ...
و لكن چون آن كتاب شريف عربى بود و فارسى زبانان را از آن بهره نبود بخاطرم رسيد كه آن را
فارسى كنم تا نفعش عام و ذخيره اين مجرم كثير الاثام گردد پس نصرت و توفيق خود را از حق تعالى
خواستم و بنگارش ترجمه (1) آن پرداختم و ناميدم آن را (بالغاية القصوى فى ترجمة عروة الوثقى)
و مرتب گردانيدم آن را بر يك مقدمه و پنج كتاب والله الموفق للصواب
مقدمة در مسائل متعلقه به تقليد و در آن چند مسألة است
(مسألة 1) واجب است بر هر مكلفى كه در عبادات ومعاملات خود يا عمل به اجتهاد نمايد و يا تقليد كندو يا عمل به احتياط
(مسألة 2) اقوى جواز عمل به احتياط است مطلقا اگر چه مستلزم تكرار باشد لكن
واجب است كه عارف باشد به كيفيت احتياط از روي اجتهاد يا تقليد چنانچه در مسألة جواز احتياط
نيز بايد يا مجتهد باشد يا مقلد به جهت خلافى بودن مسألة آن
(مسألة 3) احتياط گاهى در بجا آوردن فعل
است مثل آنكه احتمال بدهد وجوب آن فعل را و قطع هم داشته باشد بعدم حرمت آن و گاهى در ترك
فعل است وان در وقتى است كه احتمال بدهد حرمت آن فعل را و قاطع باشد بعدم وجوب آن و گاهى
احتياط در جمع بين دو امر است با تكرار مثل آنكه نمىداند وظيفه اش قصر است يا تمام
(مسألة 4) در ضروريات حاجت به تقليد نيست مثل وجوب نماز و روزه و نحو اينها و هم چنين است در يقينيات
هر گاه از براى مكلف حاصل شود يقين بان و در غير اين دو واجب است تقليد اگر مجتهد نباشد
و احتياط هم براى او ممكن نشود و اگر احتياط ممكن باشد مخير است ما بين او و بين عمل به تقليد
(مسألة 5) عمل عامى بدون تقليد و احتياط باطل است
(مسألة 6) تقليد ملتزم شدن و عقد قلب
نمودن بر عمل كردن بقول مجتهد معين است و اگر چه بعد عمل نكند بلكه اگر چه اخذ فتوى هم نكند
پس هر گاه گرفت رساله مجتهد را و ملتزم شد به عمل كردن به آنچه در آن است كفايت مىكند در تحقق تقليد
(مسألة 7) اقوى جايز بودن بقاء بر تقليد ميت است و جايز نيست تقليد ميت ابتداء
(1) مخفى نماند كه در اين رساله شريفه اقتصار بر صرف ترجمه نشده بلكه برخى از فروع مهمه ديگر كه مخصوص سائر
رسائل عمليه آن بزرگوار بود مطابق فتوى و راى مبارك به طرز مسائل برمز ممتاز در ذيل بعضى از فصول ملحق
ساختم تا نفع آن اعم و فائده اش اتم باشد چنانچه نادري از فروع غير دائره كه مخصوص اهل علم وعربيت بود صرف
نظر از آن نموده محول بر همان كتاب شريف داشتم
