فصل دويم در شرايط وجوب روزه - غاية القصوى (فارسي) نسخه متنی

ترك نشود واگر طبيب بگويد كه روزه براى كسى مضر است وخودش مىداند كه مضر نيست
روزه اش صحيح است واگر بگويد ضرر ندارد وخودش مضر مىداند بعلم يا بظن افطار بر او واجب
است واگر بگيرد صحيح نيست

(مسألة 1) كسيكه شب نيت روزه كرده وخوابيده روزه اش
صحيح است هر چند تمام روز خواب باشد واگر نيت نكرده وبخوابد تا بعد از زوال در روزه واجب
باطل است وبايد قضا كند واگر پيش از زوال بيدار شود تجديد نيت كند وصحيح است بخلاف
روزه ندبى كه اگر بيدار شود پيش از غروب وتجديد نيت كند صحيح است

(مسألة 2) روزه
وساير عبادات از صبى مميز صحيح است بنابر اقوى پسر باشد يا دختر ومستحب است كه او را
بعبادات عادت دهند بلكه بر طفل هفت ساله سخت بگيرند

(مسألة 3) در صحت روزه ندبى
علاوه از آنچه ذكر شد معتبر است كه روزه واجبى چه قضاء چه نذر چه كفاره يا نحو انها بر او نباشد
بشرط انكه متمكن از اداء ان باشد بخلاف صورتيكه متمكن از ان نباشد مثل مسافريكه نتواند قصد
اقامه كند وبگوئيم كه روزه ندبى از او صحيح است يا در مدينه باشد كه جايز است در آنجا مسافر
سه روز روزه حاجت بگيرد كه در اين صورت صحت روزه ندبى از او اقوى است وهم چنين كسيكه
روزه واجبى بر او باشد وفراموش كرده باشد كه روزه ندبى از او صحيح است اگر متذكر نشود
مگر بعد از فراغ وهر گاه در اثناء روز متذكر شود افطار كند وجايز است بر او كه تجديد نيت
واجب كند هر گاه پيش از زوال متذكر شود وكسيكه روزه واجب بر او باشد جايز است نذر
روزه كند بنذر مطلق و مىتواند روزه نذرى را مقدم دارد بر روزه واجبى كه بر او بود وهم چنين
جايز است نذر كند روزه روز معينى را در صورتيكه ممكن باشد روزه واجبى كه بر او بود قبل از ان
روز معين ادا نمايد بخلاف صورتيكه ممكن نباشد كه در صحت نذر اشكال است

(مسألة 4) كسيكه
روزه استيجارى بر او باشد ظاهر ان است كه جايز باشد روزه ندبى بگيرد هر چند خلاف احتياط
است

فصل دويم در شرايط وجوب روزه

وان چند چيز است
:

اول ودويم

بلوغ وعقل
وبر صبى ومجنون واجب نيست مگر انكه پيش از طلوع فجر كامل شوند كه اگر بعد از ان كامل
شوند روزه ان روز بر انها واجب نيست هر چند تا انوقت مفطرى بعمل نياورده باشند بلكه هر چند
صبى بقصد ندب روزه گرفته باشد لكن با عدم مفطر ووجوب روزه بوجوب معين احوط اتمام