لطفا منتظر باشید ...
فصل دويم در شرايط جماعت علاوه از آنچه گذشت
وان چند امر است :اول
انكه مابينامام وماموم حايلى نباشد كه مانع شود از ديدن او وهم چنين مابين بعض مأمومين با بعض ديگر از
كسانيكه در صف او باشند از طرف راست يا چپ يا كسانيكه پيش روى او باشند كه بواسطه انها
بامام متصل باشد پس هر گاه چيزى ما بين انها حايل شود بنحوى كه مابين او وامام نه از طرف راست
ونه از طرف چپ ونه از پيش رو متصل نباشد جماعت باطل مىشود هر چند در بعض حالات نماز
از قيام يا قعود يا ركوع يا سجود حايل شده باشد ودر حايل فرق نيست مابين ديوار يا غير ان ولو ادمى
كه ماموم نباشد واين شرط در صورتيست كه ماموم مرد باشد بخلاف انكه ماموم زن باشد وامام
مرد كه وجود حايل ما بين او وامام يا غير او از مامومين ضرر ندارد بشرط انكه حائل قدرى باشد كه
متمكن باشد از متابعت امام بانكه بفهمد حالات امام را از قيام وركوع وسجود ونحو انها لكن احوط
در نماز زن نيز نبودن حايل است وهر گاه امام هم زن باشد حكم او حكم مرد است در اشتراط نبودن حايل
دويم
انكه محل ايستادن امام بلند تر از محل ايستادن ماموم نباشد ببلندى معتد به دفعى مثلدكه ونحو ان ودر اين شرط فرق نيست ما بين انكه ماموم كور باشد يا بينا ومرد باشد يا زن وبلندى
دفعى كه كمتر از يك وجب باشد ضرر ندارد وهم چنين بلندى تدريجى كه منافى صدق پهن بودن
زمين نباشد ضرر ندارد بخلاف سرازيرى زياد مثل كوه كه احوط در ان ملاحظه مقدار يك وجب
است كه جاى امام زياده از ان بلند تر نباشد وضرر ندارد كه جاى ماموم بلند تر از جاى امام باشد
هر چند بسيار بلند باشد
سيم
انكه ما بين ماموم وامام يا ما بين ماموم ومامومين ديگر كه از طرف راستيا چپ يا پيش روى او بواسطه صفوف متصل بامام باشند انقدر دور نباشد كه در عادت دورى زياد
محسوب شود واحوط آنست كه ما بين سجده گاه ماموم وجاى ايستادن امام يا جاى ايستادن صف پيش
روى او كه ولو بوسايط متصل بامام است زياده از يك گام بلند تر نباشد واين احتياط ترك نشود واحوط
از ان آن است كه ميان انها زياده از يك گام متعارف نباشد وافضل بلكه احوط آنست كه سجده گاه او
متصل بجاى ايستادن صف پيش باشد
