الف - شريعت اسلام گروهى از زنان را بر مردان حرام گردانيده كه از آن جمله است مادر رضاعى وخواهر رضاعى. اين تحريم در سياق بيان محارم نسبى همچون مادر وخواهر آمده است كه دلالت بر آن دارد كه خويشاوندى رضاع وشير دادن همچون خويشاوندى نسب است، بنابر اين آنچه به وسيله خويشاوندى نسبى حرام مى شود، به واسطه خويشاوندى رضاعى نيز حرام مى گردد.ب - اين بيان قرآنى كه مى فرمايد: )وَأُمَّهَاتُكُمُ الَّلاتِي أَرْضَعْنَكُمْ("مادران رضاعى شما" و )وَأَخَوَاتُكُم مِنَ الرَّضَاعَةِ( "وخواهران رضاعى شما"، گواه عدم انتشار حرمت است مگر پس از آن كه زن شيرده مادرگردد ودختر او خواهر كودك شير خوار، وچنين نمى شود مگر پس ازآن كه جسم او از شير اين زن رشد كند، وچنان كه در حديث شريف آمده است استخوان او محكم وگوشت او برويد واين، پس از ده بارشير دادن يا بيشتر يا پس از يك شبانه روز شير خوارگى تحقق مى يابد.ج - هرگاه زن شيرده مادر گردد، مادر بزرگ فرزند شير خواره،وعمه برادر زاده او، وخاله خواهر زاده او نيز مى گردد، چنانكه شوهراو نيز براى اين طفل پدر رضاعى مى شود ودليل اين فراگيرى اين سخن خداوند است كه )وَأَخَوَاتُكُم مِنَ الرَّضَاعَةِ( وخواهران رضاعى شما. پس خواهر نسبت به شير خوار، بدو نسبت مى يابد به سبب مادر واين خود دليل آن است كه انتساب وخويشاوندى با كودك شيرخوار مى تواند از طريق انتساب به مادر باشد.حديث شريف:1 - در حديثى منقول از امام باقرعليه السلام آمده است كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فرمود: " به سبب رضاع همان حرام شود كه به سبب نسب."(75)2 - از زياد بن سوقه روايت است كه گفت: به امام باقرعليه السلام عرض كردم: آيا رضاع حد خاصى دارد كه آن را معتبر بشماريم؟حضرت عليه السلام فرمود: "شيرخوارگى در كمتراز يك شبانه روز يا پانزده بار شير دادن متوالى از يك زن واز شير يك مرد، بدون آنكه شير دادن زنى ديگر ميان آن فاصله بيندازد، موجب محرميت نمى شود."(76)3 - امام صادق عليه السلام در پى پرسش از چگونگى محرم شدن به سبب رضاع فرمود: "آن رضاعى كه گوشت را بروياند، واستخوان را محكم سازد."راوى مى گويد: عرض كردم آيا كودك با ده بار شير خوارگى محرم مى شود؟حضرت عليه السلام فرمود: "نه، زيرا با ده بار شير خوارگى نه گوشتى مى رويد ونه استخوانى محكم مى شود."(77)
لطفا منتظر باشید ...
