حديث شريف:1 - امام صادق عليه السلام مى فرمايد: "متعه صورت نمى پذيرد مگر بامدت مشخص ومزد معلوم."(282)2 - ونيز امام صادق عليه السلام مى فرمايد: "اگر به مدت تصريح شودمتعه خواهد بود واگر تصريح نشود نكاح دائم است."(283)3 - هم ايشان مى فرمايند: "مرد هر چند روز را كه بخواهد با زن شرط مى كند."(284)تفصيل احكام:1 - مدت در عقد متعه شرط است وبايد به گونه اى مشخص باشدكه نه كاستى پذير باشد ونه افزونى پذير، واگر چند روز معين يا چندهفته يا چند سال را مشخص كند صحيح است.2 - عقد موقت با شرط كردن يك روز، يا بخشى از يك روز، يا يك بار يا دو بار صحيح خواهد بود، ودر اين صورت مرد پس از پايان مدت يا پايان يافتن مباشرت جنسى وپيامدهاى عرفى آن زن را ترك مى كند مشروط بر اين كه زمان مباشرت جنسى عرفاً مشخّص باشد،پس اگر مرد شرط كند كه دو بار به زن مباشرت كند وفاصله ميان اين دو بار غير مشخص باشد اشكال خواهد داشت مگر اين كه مدت رامشخص سازد يا عرفاً مشخص باشد.3 - آيا جايز است مدتى را در آينده مشخص كند وبراى مثال بگويد: ماه رمضان سال آينده؟ فقها پاسخ مثبت مى دهند.4 - نمى توان وقتى را مشخص كرد كه براى كام گرفتن ومباشرت كافى نباشد، چنان كه نمى تواند مدت را - مثلاً - دويست سال تعيين كند، زيرا اين امر بنا به اقوى مخالف با مقتضيات تعيين وقت ومدت است.5 - اگر مدت را در عقد ذكر نكند، وقصد مرد از عدم تصريح به مدت در عقد، مطلق نكاح است، به عقد دائم بدل مى شود، واگرقصد او تنها نكاح موقت باشد ظاهراً عقد او فاسد وباطل است.
لطفا منتظر باشید ...
