10 - از امام صادق عليه السلام روايت شده است كه يكى از اصحاب به حضرت عليه السلام عرض كرد كه مرا از متعه حالتى دست مى دهد كه ديگرسوگند خورده ام كه هرگز متعه نكنم. امام عليه السلام فرمود: "تو اگر خدا رافرمان نبرى عصيانش كرده اى."(259)11 - فتح بن يزيد مى گويد از ابو الحسن عليه السلام پيرامون متعه پرسيدم وحضرت عليه السلام فرمود: "آن حلال ومباح مطلق است براى كسى كه خداوند او را با ازدواج بى نياز نكرده باشد، پس هركس چنين باشدخود را با متعه از لغزش حفظ كند، پس كسى كه با ازدواج بى نياز شده باشد متعه براى او مباح است هرگاه از همسرش دور باشد."(260)12 - محمد بن حسن بن شمون مى گويد: ابو الحسن عليه السلام به يكى ازاصحاب خود نوشت: "بر متعه اصرار نورزيد، وبر شماست برپاداشتن سنت )نكاح دائم(، پس به جاى بستر وزنهاى خودتان به متعه نپردازيد كه زنهايتان كفر مى ورزند وتبرى مى جويند ودستوردهنده به اين كار را نفرين مى كنند وبر ما لعن مى فرستند."(261)13 - كسى از امام باقرعليه السلام درباره متعه سؤال كرد وحضرت عليه السلام فرمود: "متعه امروز همچون ديروز نيست. آنها )يعنى زنانى كه متعه مى شوند( در آن روز مورد اطمينان بودند )از اينكه باعمل زشت خود را آلوده نمى ساختند( ولى امروز به آنها اطمينان نمى رود، پس درباره آنها پرس وجو كنيد."(262)از اين احاديث به دست مى آيد كه سوگند بر ترك متعه صحيح نيست زيرا سوگند است در ترك اطاعت خدا، وبراى كسى كه خدا باازدواج او را بى نياز كرده بهتر آن است كه به همسر خود بسنده كندمگر هنگامى كه به متعه، نياز احساس كند، اما در صورتى كه وجودمتعه غيرت زن را بر بيانگيزد ودر دين او تغييرى پديد آورد بهتر است متعه را ترك كند، ونيز چنين است هنگامى كه از عفت وپاكدامنى زن مورد متعه اطمينان نداشته باشد )بويژه در اين روزگار(.
لطفا منتظر باشید ...
