سوره اعراف - مشخصات و فضايل اين سوره
سوره مباركه اعراف هفتمين سوره از قرآن كريم است كه در مكه نازل شده، بجز آيات 163 تا 170 كه به عقيده بعضى ها در مدينه نازل شده است. اين سوره 206 آيه دارد و از نظر ترتيب نزول سوره ها، پس از سوره مباركه ص قرار دارد. علت نامگذارى اين سوره به اعراف اشتمال آن به آيه اى است كه در آن راجع به اعراف صحبت شده و آن محلى است كه در قيامت گروهى از افراد كه نه شايسته بهشت و نه مستحقّ جهنم هستند در آن جاى داده مى شوند. براى اين سوره نيز فضيلتهايى گفته شده; از جمله اينكه ابىّ بن كعب از پيامبر خدا(ص) نقل مى كند كه فرمود: هركس سوره اعراف را بخواند، خداوند ميان او و شيطان پرده اى قرار مى دهد و حضرت آدم در روز قيامت شفيع او مى شود.(1) ابوبصير از امام صادق(ع) نقل مى كند كه فرمود: هركس سوره اعراف را در هر ماهى بخواند، از كسانى مى شود كه در روز قيامت ترس و اندوهى بر او نيست و اگر هر روز جمعه آن را بخواند در قيامت حساب نخواهد داشت. آنگاه امام صادق(ع) فرمود: در اين سوره آيات محكمى وجود دارد; قرائت آن و عمل به آن را ترك نكنيد كه در روز قيامت نزد پروردگارش به خواننده خود گواهى خواهد داد.(2)دورنمايى از اين سوره
سوره با سخنى درباره قرآن آغاز مى شود و از هلاكت آباديهايى كه ستمگر بودند1. مجمع البيان، ج 4، ص 608.2. تفسير عياشى، ج 2، ص 2.