نظر قرآن درباره نسيئى - تفسیر کوثر جلد 4

صاحب بلوغ الارب اين شعرها را به كميت نسبت داده است.

رسم بر اين بود كه هر سال پس از پايان مراسم حج، متصدى امر نسيئى خطاب به مردم مى گفت : كسى حق ندارد به من ايراد كند و يا پاسخ بگويد و يا سخن مرا رد كند و مردم او را تصديق مى كردند و سپس او يا ماه محرم را حرام اعلام مى كرد و يا ماه صفر را به جاى محرم حرام معرفى مى كرد.(1)

نظر قرآن درباره نسيئى

قرآن كريم درباره نسيئى مى فرمايد:

انما النسيئى زيادة فى الكفر يضلّ به الذين كفروا يحلّونه عاماً و يحرّمونه عاماً ليواطئوا عدة ما حرم الله فيحلّوا ما حرّم الله زيّن لهم سوء اعمالهم والله لا يهدى القوم الكافرين.(توبه/ 37)همانا نسيئى افزايش در كفر است و به وسيله آن كافران به گمراهى كشيده مى شوند. يك سال آن را حلال مى كنند و يك سال آنرا حرام مى كنند تا تعداد ماههايى را كه خداوند حرام كرده كامل كنند و آنچه را كه حرام كرده حلال نمايند، زشتى اعمال آنها در نظرشان زينت داده شده و خداوند كافران را هدايت نمى كند.

به طورى كه ملاحظه مى فرماييد اين آيه شريفه عمل نسيئى را به شدت مورد انتقاد قرار مى دهد و آن را موجب افزايش كفر و مايه گمراهى كافران مى داند زيرا كافران و مشركان علاوه بر اينكه از نظر اعتقادى كافر بودند و به خداوند ايمان نداشتند، با اين كار عملا حلال خدا را حرام و حرام او را حلال مى كردند واين گمراهى مضاعف وافزايش در مراتب كفر بود.

سال نهم هجرت كه آخرين سال استفاده از نسيئى بود موسم حج به ماه ذيقعده افتاده بود و در اين سال پيامبر خدا درباره حج دو تا تصميم مهم گرفت:اول اينكه شركت مشركان درحج ممنوع است.

دوم اينكه استفاده از نسيئى ممنوع است.

1 ـ مجمع البيان، ج 5 ص 45.