بیشترلیست موضوعات سوره اعراف - مشخصات و فضايل اين سوره دورنمايى از اين سوره تفسير سوره اعراف بحثى درباره مشروعيت استفاده از لذايذ دنيا بحثى درباره اعراف بحثى درباره رسم الخط مصحف آغاز جزء نهم قرآن (1) بحثى درباره كلمات مترادف در قرآن بحثى درباره رؤيت خدا دلايل نفى رؤيت دلايل معتقدان به امكان رؤيت بحثى درباره عالم ذرّ آيات و روايات در اين زمينه سوره انفال - مشخصات و فضايل اين سوره دورنمايى از اين سوره تفسير سوره انفال بحثى درباره انفال بحثى درباره جنگ بدر آغاز جزء دهم قرآن(1) سوره توبـه - مشخصات و فضايل اين سوره دورنمايى از اين سوره تفسير سوره توبه بحثى درباره جايگاه مسجد در اسلام واژه مسجد مسجد در قرآن تشويق براى ساختن مسجد استفاده چند منظوره از مسجد احكام خاص مسجد بحثى درباره جزيه در اسلام احكام فقهى جزيه 1 ـ از چه كسانى جزيه گرفته مى شود؟ 2 ـ مقدار جزيه: 3 - مدّت جزيه: 4 - سقوط جزيه: چگونگى اخذ جزيه در زمان پيامبر و خلفا بحثى درباره نسيئى مفهوم نسيئى و تاريخچه آن: نظر قرآن درباره نسيئى هدف از نسيئى چه بود؟ آغاز جزء يازدهم قرآن(1) توضیحاتافزودن یادداشت جدید
و اگر اهل آباديها ايمان و تقوا داشته باشند، البته بركتهايى از آسمان و زمين به روى آنها مى گشاييم. هو انشأكم من الارض و استعمركم فيها (هود/61) اوست كه شما را از زمين پديد آورد و از شما آباد ساختن آن را طلب كرد. البته در برخى ديگر از آيات قرآنى، دنيا پرستى مذمت شده است ولى بزودى توضيح خواهيم داد كه منظور از آن، بى توجهى به آخرت و ارزشهاى معنوى و اصالت دادن به دنياست كه بدون شك از ديدگاه اديان الهى ناپسند است. علاوه بر آيات قرآنى، اين مسأله در روايات هم مورد توجه قرار گرفته و از مؤمن خواسته شده است كه از نعمتها و لذايذ دنيا استفاده كند و آثار نعمتى را كه به او داده شده آشكار كند:قال رسول الله (ص): كلوا و اشربوا و البسوا و تصدقوا فى غير سرف و لابخل انّ الله يحب ان يرى اثر نعمته على عبده.(1) پيامبر خدا فرمود: بخوريد و بياشاميد و بپوشيد و در غير اسراف و بخل خرج كنيد. همانا خداوند دوست دارد كه اثر نعمت خود را بر بنده خود ببيند. قال على (ع): ولاتضيّعن نعمة من نعم الله عندك ولير عليك اثر ما انعم الله بك.(2) امير المؤمنين (ع) فرمود: نعمتى از نعمتهاى خدا را كه نزد توست ضايع مكن و اثر نعمت خدا بر تو ديده شود. در بعضى از روايات برخى از برخورداريها و لذايد دنيا از دلايل سعادت انسان شمرده شده است: قال رسول الله (ص): من سعادة المرء المسلم الزوجة الصالحة و المسكن الواسع و المركب البهى و الولد الصالح.(3) پيامبر خدا فرمود: از سعادت مرد مسلمان، داشتن همسر شايسته و مسكن وسيع و مركب زيبا و فرزند صالح است. همچنين رواياتى در تأييد استفاده از لباسهاى زينتى وارد شده و در بعضى از آنها آمده كه امامان معصوم، لباس فاخر مى پوشيدند و گاهى هم مورد سؤال بعضى از كوته نظران وصوفيان قرار مى گرفتند و ائمه پاسخهاى لازم را مى دادند: كان الحسن بن على (ع) اذا قام الى الصلوة لبس اجود ثيابه فقيل له فى ذلك. فقال: ان الله جميل يحب الجمال.(4) امام حسن مجتبى (ع) وقتى به نماز مى ايستاد، بهترين لباس خود را مى پوشيد. دراين باره ازاوسؤال شد، فرمود: خداوند زيباست و زيبايى را دوست دارد. امام صادق فرمود: امير المؤمنين (ع) عبدالله بن عباس را به سوى ابن كوا و ياران او (خوارج) فرستاد و او لباس قيمتى بر تن داشت. آنها گفتند: اى ابن عباس تو در 1 - بحار الانوار، ج 73، ص 207.2 - نهج البلاغه، كلام 69.3 - بحار الانوار، ج 76، ص 155.4 - تفسير عياشى، ج 2، ص 14.نظر ما بهترين ما هستى در حالى كه اين لباس را پوشيده اى! گفت: اين اولين چيزى است كه درباره آن با شما بحث مى كنم; خدا فرمود: قل من حرّم زينة الله التى اخرج لعباده و الطيبات من الرزق. بگو چه كسى زينتى را كه خدا بر بندگانش پديد آورد و نيز روزيهاى پاكيزه را حرام كرده است؟(1) در روايتى آمده كه امام صادق(ع) لباسى فاخر و زينتى پوشيده بود و سفيان ثورى (از سران صوفيه) او را ديد و اعتراض كرد. امام در پاسخ او همين آيه را تلاوت كرد و مشروعيت استفاده از نعمتها و لذايد را به او تذكر داد.(2) همچنين سفيان بن عيينه نيز پوشيدن لباس فاخر را به امام صادق ايراد گرفت و اظهار داشت كه جدّ تو على بن ابى طالب لباس خشن مى پوشيد. امام صادق ضمن تلاوت آيه بالا او را متوجه ساخت كه زمان حضرت على با زمان او فرق دارد. در زمان او فقر عمومى حاكم بود ولى اكنون اين طور نيست و در چنين شرايطى پوشيدن لباس خوب اشكالى ندارد.(3) و در روايتى ديگر از امام صادق (ع) آمده كه انسان مى تواند همزمان حتى تا بيست پيراهن داشته باشد.(4)همچنين پيشوايان دين، ترك دنيا را مذموم و ناپسند دانسته اند و كسانى را كه دنيا و زندگى در ميان مردم را رها كرده اند، مورد سرزنش قرار داده و از آنها خواسته اند كه زندگى معمولى داشته باشند و در ميان مردم زندگى كنند. روزى اميرالمؤمنين (ع) به عيادت يكى از يارانش به نام علاءبن زياد رفت و چون او را ديد كه بيش از حد به دنيا و زرق و برق آن پرداخته او را نصيحت كرد و از دنياپرستى منع نمود. در اين هنگام علاء بن زياد داستان برادرش عاصم را براى اميرالمؤمنين بازگو كرد و گفت كه او زندگى دنيا را ترك كرده و سر به بيابانها گذاشته و مشغول عبادت است. آن حضرت عاصم را خواست و به خاطر اين كار او را
1 - كافى ج 6، ص 441.2 - كافى ج 6، ص 442.3 - بحار الانوار، ج 79، ص 315.4 - همان ص 317.