تفسیر کوثر جلد 4

ـ عن ابى عبدالله(ع) قال: الاعراف كثبان بين الجنّة و النار و الرجال الأئمة يقفون على الاعراف مع شيعتهم و قد سبق المؤمنون الى الجنة بلاحساب فيقول الأئمة لشيعتهم من اصحاب الذنوب: انظروا الى اخوانكم فى الجنة قدسبقوا اليها بلاحساب و هو قول الله سلام عليكم لم يدخلوها و هم يطمعون ثم يقال لهم: انظروا الى اعدائكم فى النار و هو قوله واذا صرفت ابصارهم تلقاء اصحاب النار قالوا ربنا لاتجعلنا مع القوم الظالمين ... ثم يقول الائمة لشيعتهم: ادخلوا الجّنة لاخوف عليكم و لاانتم تحزنون (1)

امام صادق (ع) فرمود: اعراف، تپه اى است ميان بهشت و جهنم و منظور از مردان (كه در آيه شريفه آمده) امامان هستند كه با شيعيان خود بر اعراف مى ايستند در حالى كه مؤمنان بدون حساب به بهشت رفته اند. پس امامان به آن گروه از شيعيان خود كه گناه كرده اند مى گويند: به برادران خود در بهشت نگاه كنيد كه بدون حساب وارد بهشت شده اند و اين همان سخن خداست كه سلام بر شما; آنان هنوز به بهشت وارد نشده اند ولى اميد آن را دارند سپس به آنها گفته مى شود به دشمنان خود در جهنم نگاه كنيد و اين همان سخن خداست كه وقتى چشمانشان به سوى اهل آتش برمى گردد مى گويند: پروردگارا ما را با قوم ستمگر قرار مده ... آنگاه امامان به شيعيان خود مى گويند: وارد بهشت شويد; نه ترسى بر شماست و نه اندوهگين مى شويد .

ـ عن بريد العجلى قال سئلت اباجعفر (ع) عن قول الله: وعلى الاعراف رجال يعرفون كلاّ بسيماهم قال: انزلت فى هذه الاّمة و الرجال هم الأئمّة من آل محمد قلت: فما الاعراف؟ قال: صراط بين الجنة و النار فمن شفع له الأئمّة منّا من المؤمنين المذنبين نجا و من لم يشفعوا له هوى.(2)

بريد عجلى مى گويد: از امام باقر (ع) درباره قول خداوند: و بر اعراف مردانى هستند كه همه (بهشتيان و دوزخيان) را از چهره هايشان مى شناسند پرسيدم. امام

1 - تفسير قمى، ج 1، ص 231.

2 - بحار الانوار، ج 8، ص 335.