تفسیر کوثر جلد 4

گواهى مى دهيم تا اينها نگويند ما از آن غافل بوديم.

3 ـ عن ابى جعفر (ع) قال: ان الله حيث خلق الخلق خلق ماء عذباً و ماء مالحاً اجاجا فامتزج الماءان فاخذ طينا من اديم الارض فعركه عركا شديداً فقال لاصحاب اليمين و هم كالذر يدبّون: الى الجنّة بسلام و قال لاصحاب الشمال الى النار و لا ابالى. ثم قال: الست بربّكم؟ قالوا بلى شهدنا ان تقولوا يوم القيامة انّا كنّا عن هذا غافلين.(1)

امام باقر(ع) فرمود: همانا خداوند آنگاه كه خلق را آفريد، آب شيرين و آب شور و تلخى آفريد، پس آن دو به هم آميختند، پس گِلى از روى زمين برداشت و آن را سخت به هم زد، پس به اصحاب يمين (آنها كه طرف راست قرار گرفتند) كه مانند مورچه به نرمى مى رفتند گفت: به سلامت به بهشت برويد، و به اصحاب شمال (آنها كه در طرف چپ قرار گرفتند) گفت: به آتش برويد و باكى از اين ندارم. سپس گفت: آيا پروردگار شما نيستم؟ گفتند: آرى شهادت مى دهيم مبادا روز قيامت بگوييد كه ما از آن غافل بوديم.

4 ـ عن ابى بصير قال قلت لابى عبد الله (ع) كيف اجابواوهم ذرّ؟ فقال: جعل فيهم ما اذاسألهم اجابوه يعنى فى الميثاق.(2)ابوبصير مى گويد از امام صادق پرسيدم: آنها چگونه پاسخ دادند در حالى كه به صورت ذرّه بودند؟ فرمود: خداوند در آنها چيزى را قرار داد كه هر گاه از آنها بپرسد پاسخ دهند; يعنى در ميثاق.

5 ـ عن ابى عبدالله (ع) قال: ان الله اخذ ميثاق العباد و هم اظلّة قبل الميلاد فما تعارف من الارواح ائتلف و ما تناكرمنها اختلف.(3)امام صادق فرمود: همانا خداوند پيمان بندگان را گرفت در حالى كه آنها پيش از تولد، سايه هايى بودند پس ارواحى كه يكديگر را شناختند با هم انس گرفتند و ارواحى كه يكديگر را نشناختند اختلاف كردند.

1 - اصول كافى، ج 2، ص 8.

2 - همان، ج 2، ص 12.

3 - صدوق، علل الشرايع، ص 84.