تفسیر کوثر جلد 4
لطفا منتظر باشید ...
كه مصلحت بدانند آنها را مصرف مى كنند و تصرف ديگران در اين اموال جايز نيست و اگر كسى بدن اذن امام تصرف كرد غاصب تلقى مى شود. البته در زمان حضور پيامبر و امام، حكم مسأله روشن است و آنها مى توانند هر تصميمى بگيرند; ولى آيا در زمان غيبت امام، مانند زمان ما، چه بايد كرد؟ و تصرف در آنها چه حكمى دارد؟ از بعضى از روايات استفاده مى شود كه ائمه معصومين(ع) به طور كلّى به شيعيان خود اجازه تصرف در انفال را داده اند و بعضى از فقها روايات تحليل خمس را نيز حمل بر اجازه تصرف در انفال كرده اند و گفته اند: تصرف در انفال در زمان غيبت جايز است ولى تصرف در خمس جايز نيست.(1) روايات در اين زمينه بسيار است; از جمله آنها روايت زير مى باشد: عن الصادق (ع) قال: ... و كل من والى آبائى فهم فى حل مما فى ايديهم من حقّنا فليبلغ الشاهد الغائب.(2)امام صادق (ع) فرمود: ... و هر كس كه پدران مرا دوست دارد آنچه از حق ما در دست اوست براى او حلال است. پس حاضران، غايبان را اطلاع دهند . مسأله مهم ديگرى كه در اينجا وجود دارد اين است كه در قرآن مجيد سه نوع مال به خدا و پيامبر اختصاص داده شده كه البته بعد از پيامبر هم مخصوص امام است و آنها عبارتند از: انفال، خمس و فيئ. موارد انفال را بيان كرديم، و اما خمس، يك پنجم غنيمتهاى جنگى و غير جنگى است و شامل كليه در آمدها مى شود و فيئ همان اموالى است كه كفار بدون جنگ در اختيار مسلمانان قرار بدهند كه در واقع يكى از مصاديق انفال مى شود.اِنّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذينَ اِذا ذُكِرَ اللّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ اِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ
