على امام ناشناخته - سیمای مدیران در آیینه نهج البلاغه: نگاهی به ویژگیهای مدیر اسلامی در کلام مولا علی (ع) نسخه متنی

آنكه سازد عشق و مشتاقى او بر حسن دوست

آنكه در هفت آسمان زد پرتو مهرش علم

در ثناى شه ''الهى'' گفت با روح القدس

شاهد كل الجمال ايزد يكتا عليست

نظر به بندگان اگر، ز مرحمت خدا كند

خدا چو هست رهنمون، مگو دگر چرا و چون

ز قدرت يداللهى، كسى ندارد آگهى

به جنگ بدر و نهروان، على است يكه قهرمان

به روى دوش مصطفى، نهد چو پاى مرتضى

به رزم خندق و احد، به قتل عمرو عبدود

چو افضل از عبادت خلايق است، ضربتش

به پيشگاه كردگار، ز بسكه دارد اعتبار

نماز، بى ولاى او، عبادتى است بى وضو

هر آنكه نيست مايلش، جفا نموده با دلش

على است آنكه تا سحر، سرشك ريزد از بصر

على انيس عاشقان، على پناه بى كسان

پس از شهادت نبى، كه را سزد بجز على

قسيم نار و جنتش، ترازوى محبتش

گهى به مسند قضا، گهى به صحنه ى غزا

على است فرد و بى نظير، على مجير و دستگير

ز كار قهرمانيش، پر است زندگانيش

امير كشور عرب، ثناكنان، دعا به لب

ز كوى شاه اوليا، كه مهر اوست كيميا

كنيم چونكه هاى و هو، به پيشگاه لطف هو

دل على گداخته، كه با زمانه ساخته

پس از وفات فاطمه، كشيد دامن از همه

ز قبر بنت مصطفى، كجا رود، على، كجا

سرشك بر دو عين او، ز اشك زينبين او

على غريب و خون جگر، ز هجر يار نوحه گر

"حسان" بگير دامنش، قسم به حق محسنش

گره گشاى انبيا، حوائجت روا كند

انديشه، غرق لذت نهج البلاغه

جان و دل و ادراك آگاهان عالم

خواهى اگر بى پرده ديدن روى دلدار

بهر طهارت عارفان شويند جان را

جوشد هزاران چشمه آب زندگانى

فجر هدايت، نور عرفان و عنايت

باران سر غيب و موج علم مكنون

مجذوب و واله فيلسوفان خداجوى

شيوايى و شيرينى و شور و صلابت

گيرايى و جان بخشى و عشق آفرينى

گر برترين علم و بيان يابد تجسم

هر شاهكارى از فصاحت وز بلاغت

فقه و سياست، اقتصاد و زهد و پرهيز

اخلاص و ايمان، حكمت و اخلاق و عرفان

از بس گرانقدر است و پرارزش، نداند

خيزيد مشتاقان ياران، تا نشينيم

از ديگران دريوزگى ننگى عظيم است

خيزيد تا با سر نهادن بر خط او

يا رب به اخلاص على، خضر ره عشق

راه على را راه ما فرماى و ده جاى

سيراب كن همواره جان تشنه ى ما

بنشين ''شفق'' خامش كه نطق نغمه سازان

الكن بود در مدحت نهج البلاغه

اى شمس آثار بشر، نهج البلاغه

بعد از كلام ايزدى فوق اثرها

اى رهنماى حاكمان و هادى خلق

از پند و اندرزت سعادتمند انسان

شد مالك اشتر ز فرمانت سرافراز

بهر فقيهان راه و رسم زندگانى

كاخ بلند بى خلل تا روز محشر

اى از على پور ابوطالب نشانه

اى رهگشا و ضامن عز و سعادت

از خطبه هايت معنويت مى درخشد

در هر زمان مشگل گشايى و به هر عصر

همچون رضى در نشر تو كوشا بزرگان

گشته ''بشير'' بى بضاعت واصف تو

با روح و با قلب و جگر، نهج البلاغه

شبى در باطن نهج البلاغه

عيان شد كاين همان قرآن ثانيست

چراغ رهنماى مسلمين است

به بازار سخن دريست ناياب

اساس آسمان ها و زمين است

مى و خم خانه و پيمانه است اين

فهيمى گفت اين يك باغ معناست

مريدى گفت نخل سبز طوباست

در اين راه آتش عشقى كه برپاست

صفايش چون نسيم نوبهارى

هواى آن به هر فصلى بهاريست

سرود ساقى كوثر همين است

به هر سويش هزاران جويباريست

ره بحر صناعات است اين راه

ره خلوت گزينان است اين راه

همانا بيخودان پيوسته مستند

همان مى كه صفاى راه مولاست

خط سبز غزل يعنى همين راه

خداوندا به نور پير مستان

مكن مهجور ما را زين گلستان

منهاج پير عاشقان نهج البلاغه

دورى، جدايى، از ريا و خودپرستى

همچون كلام حق بود بهر هدايت

سرمشق و راه زندگى بهر خلايق

قرآن اگر اعجاز ختم المرسلين بود

درس شرافت مى دهد بر خيل مردان

تصويرى از درد على در شام غربت

اين گفته را سازد عيان نهج البلاغه