تفاوت قائلند; مثلا ژوجيا Ru chia مكتبكنفوسيوس يا فرهيختگان است و ژوجيائو Ru chiao كيش يا دينفرهيختگان است. 143 به همين ترتيب، دائوجيا Tao chia دائوئيسم فلاسفه قرون چهارم و سوم پيش از ميلاد و دائوجيائو Tao chiao دائوئيسم دينىاى است كه احتمالا در قرون دوم و سومميلادى ظاهر شد. اما در ميان غربيان همواره جيا و جيائو به همآميخته بيان مىشود: كنفوسيونيسم ودائوئيسم و مانند اينها. لذا دائوئيسم Taoism اصطلاحى غربىبا معنايى مبهم است كه هم بر مكتب فلسفى دائو و هم بر ديندائو اطلاق مىشود. تفكيك دائوئيسم فلسفى و دينى غالبا همراه باارزشداورى است، چرا كه به نويسندگان آثار فلسفى عمق زيادىنسبت داده مىشود، اما تائوئيسم دينى را آميزهاى از جادو وخرافهپرستى مىدانند. تعاليم دائوئيسم در مقام فلسفه ودائوئيسم در مقام دين، نه تنها با هم متفاوتند، بلكه حتىمتضادند. دائوئيسم فلسفى عقيده پيروى از طبيعت را تعليممىدهد، حال آنكه دائوئيسم دينى عقيده عمل بر ضد طبيعت راموعظه مىكند; مثلا طبق تعاليم فلسفه دائوئى، آمدن مرگ به دنبالزندگى، سيرى طبيعى است و انسان بايد با آرامش اين سير طبيعىرا بپذيرد. اما تعليم اساسى دين دائوئى، اصل و فن احتراز ازمرگ است كه آشكارا به منزله عمل بر خلاف طبيعت است. جرياناتمختلف تائوئيسم دينى در جست و جوى عمر طولانى و جاودانگىمشتركند، تنها روشهايشان است كه آنها را متمايز مىكند. 144