اسـم روى جـلد آن ((تـفـسـيـر القـرآن الكـريم )) و نام مشهورش ((تفسير شُبّر)) مى باشد. اين تـفـسـيـر از جـمـله تـفـسـيرهاى قرن سيزدهم هجرى و به زبان عربى است . مؤ لف آن دو تفسير مرحوم شبّر است كه توسط انتشارات هجرت قم در دسترس علاقه مندان قرار گرفته است .تـفـسـيـر نـغـز و مـخـتـصـر: شـايـد بـتـوان گـفـت كـه چـنـيـن تـفـسـيـرى (كـه در عـيـن اخـتـصـار كـامـل ، كـلمـاتش كليد واژه هاى معانى گسترده اى است ، در عالم شيعه اگر بى نظير نباشد،كم نظير است .در ايـن تـفـسـيـر گـرانـمـايـه بـا هـمـه اخـتـصـار و گـزيـنـشـى كـه دارد، بـه اقوال مفسران اشاراتى رفته است ، جملات آيات به روشنى تبيين شده ، روايات ائمه (ع ) مورد تـوجـه قـرارگـرفـتـه اسـت ونكته هاى دقيق و لازم قرائت و اختلاف قاريان آمده است ، در تفسير آيـات بـگـونـه اى شـايـسـتـه بـه آيـات ديـگـر قـرآن تـوجـه شـده ودر صـورت لزوم شـاءن نزول آنها نيز مورد توجه قرار گرفته است .(188) ((الجـوهـر الثمين )) تفسير ديگر شبّر: سيد عبدالله شبّر، سه بار قرآن را تفسير كرده است و هر كدام از آثارش را به نام ويژه اى ناميده است . تفسير مختصر خود را ((الوجيز فى التفسير)) ناميد و ((الجوهر الثمين فى تفسير الكتاب المبين )) تفسير متوسط اوست .(189) سـومـيـن و مـفـصـلترين تفسير اين مؤ لف بزرگوار، ((صفوة التفاسير)) نام دارد كه هنوز به چاپ نرسيده است .سـرگـذشـت مـؤ لف : سـيـد عـبـدالله فرزند محمّدرضا علوى حسينى مشهور به شبّر از محققان ، مـفـسـران و مـتـكـلمـان بـزرگ ، پـركـار و پـراطـلاع قـرن سـيـزدهـم هـجـرى اسـت . وى در سال 1188 ه . ق در نجف اشرف متولد شد و همراه پدر بزرگوارش به كاظمين هجرت كرد. وى نـزد پـدر و عـالمـان و مـجـتـهـدان بـزرگ بـه كـسـب مـعـارف اصيل اسلام پرداخت .مرحوم شبّر در بهره مندى از عمر و استفاده از اوقات ، مورد تاءييد الهى بود، زيرا اين همه آثار و تـاءليـفـات دقيق ،(190) با نظمى زيبا، گزينش عالى و استوار و پرداختى ظريف و عـالمـانه ، مرحوم محدّث نورى از مرحوم شبّر نقل مى كند كه : ((حضرت امام موسى بن جعفر(ع )، در خـواب بـه مـن قـلمـى عـطا كرد و فرمود: بنويس ، من اين توفيق نگارش را از آن عنايت ميدانم .))(191) مرحوم علامه شبّر، در سال 1242 ه . ق در 54 سالگى دنياى فانى را بدرود گفت .
تفسيرهاى مشهور عامه
روح البيـان
نام معروف آن ((تفسير حقّى )) است . روح البيان درسى جزء و ده جلد به زبان عربى است .سـبـك ايـن تـفـسـيـر جـامـع ، عـرفـانـى ، نـقـلى و اخـلاقـى اسـت . تـاريـخ تـاءليـف آن را سال 1116 ه . ق گفته اند.(192)
لطفا منتظر باشید ...
