سیاست خارجی ایران قبل و بعد از انقلاب نسخه متنی

دولت موقّت

نيز با ناديده گرفتن خصلت ضد اسـتـكـبارىِ انقلاب و بى توجهى به مخالفت افكار عمومى نسبت به تجديد
رابطه با آمريكا، در تكاپوى يافتن راهى براى رجعت دادن امپرياليسم آمريكا به ايران بود.(289)

در پـى اين حركتهاى شيطانى ، حضرت امام (ره)  در سخنرانى خود در مورّخ 7/8/1358 شمسى نـسـبت به تهديدات و
خطرساز بودن آمريكا هشدار دادند.(290) گروهى از دانشجويان انـقلابى كه بعدها به (دانشجويان پيرو خط
امام)  مشهور شدند، با الهام گيرى از سخنان و رهـنـمـودهاى رهبر كبير انقلاب ، لانه جاسوسى آمريكا
را تسخير كردند. وقوع اين پديده مهم در سـيـزدهـم آبـان 1358 ه‍ . ش كه در طىّ آن 52 تن آمريكايى دستگير
شدند، كه تعدادى از آنها بـه امـر جاسوسى اشتغال داشتند، در روند تكاملى انقلاب اثرات تعيين كننده
اى داشت . يكى از دسـت آوردهـاى كوتاه مدّت اين واقعه ، سقوط دولت مهندس (مهدى بازرگان) (291) از مـقـام
قـدرت و پس از چندى ، سقوط بنى صدر بود.(292)

اين حركت مهم و افشاگرانه در تاريخ انقلاب به عمر خط سازش
پايان بخشيد و ضمن اين كه آثار سازشكاران را از لوح انقلاب زدود، فصل نوينى نيز در روند حركت و حيات
سياسى انقلاب اسلامى گشود كه حضرت امام (ره)  از آن به عنوان (انقلاب دوّم)  ياد كردند.(293)
تـسـخـيـر لانـه جـاسـوسى اقدامى بس خطير بود كه پيامدهاى مهمّى را نيز در پى داشت : قطع كامل روابط
سياسى و ديپلماتيك ايران و آمريكا(294)، توقيف تمام داراييهاى ايران در آمريكا و شعب خارجى بانكهاى
اين كشور، تحريم بازرگانى و محاصره اقتصادى ايران ، طرح دعـاوى در دادگـاهـهـاى آمريكا عليه ايران
و دهها اقدام خصمانه ديگر بخشى از پيامدهاى مهمّ اين واقعه بود كه به مرور مهمترين آنها مى پردازيم
.(295)

الف ـ اقدامات اقتصادى و سياسى آمريكا عليه ايران اسلامى

بـه دنـبـال دسـتـگـيـرى جـاسـوسـان آمـريـكـايـى در سـفـارتـخـانـه و تعطيل شدن كنسولگريهاى اين
كشور در تبريز، شيراز و اصفهان ، دولت آمريكا كوشيد تا از طـريق دولت موقّت با آزاد سازى گروگانها به
بحران خاتمه دهد امّا موضع روشن ، صريح و سازش ناپذير رهبر كبير انقلاب (ره)  و (دانشجويان مسلمان
پيرو خطّ امام) ، اين كوششها را بـا شـكست مواجه كرد. ملاقات بازرگان و برژينسكى در الجزاير يكى از
تلاشهاى ديپلماتيك آمريكا در اين راستا بود.(296)

آمـريـكـا در هـجـدهـم آبـانـمـاه 1358 ه‍ . ش پـيـش نويس قطعنامه اى را تهيه و به شوراى امنيّت
سازمان ملل متّحد ارائه كرد كه به موجب آن تحريمهاى سياسى و اقتصادى شديدى عليه ايران بـه اجرا
گذاشته مى شد. اين پيش نويس در 22 آبان 1358 در جلسه شوراى امنيت مطرح و ردّ شـد و در بـايـگـانـى شـورا
دفـن گـرديد. امّا از فرداى آن ، برخى از دولتهاى اروپايى به سركردگى آمريكا قطعنامه تصويب نشده را
به اجرا گذاردند.

بـه دسـتـور كـارتـر رئيس جمهور اسبق آمريكا، كلّيه داراييهاى ايران كه به بيش از ده ميليارد دلار
بـالغ مـى شـد، در آمـريـكـا و شـعـبـات بـانكهاى اين كشور در اروپا مسدود گرديد و بدين صـورت
مـحـاصـره شديد اقتصادى عليه نظام نوپاى جمهورى اسلامى ايران به اجرا درآمد. هم اكنون نيز تحريم
تكنولوژيكى ، دانش فنّى و اقتصادى ايران يكى از محورهاى عمده ديپلماسى و سياست خارجى آمريكا عليه
ايران اسلامى مى باشد.(297)