لطفا منتظر باشید ...
وحـشـت آنـان از نـفـوذ و گـسترش پيام حياتبخش انقلاب اسلامى در ميان ملّتهاى تحت ستم مـنطقه و
نيز فراهم شدن مقدّمات تجاوز وحشيانه رژيم بعثى عراق به جمهورى اسلامى ايران ، رهبران ساف در عرصه
ديپلماسى ظاهر شدند تا به روابط بين ايران و كشورهاى عرب منطقه به ويژه عراق بهبود بخشند. بر همين
اساس يك هيأ ت عالى رتبه فلسطينى به سرپرستى (ابـو جـهاد) و (ابو وليد) وارد تهران شد ولى بدون كسب
موفّقيت و با دست خالى ايران را ترك كرد.بحران گروگانهاى آمريكايى و تسخير لانه جاسوسى فرصتى ديگر بود تا ساف ، قدرت و نفوذ خود را در ايران
بيازمايد. سفر هيأ ت فلسطينى به رهبرى (ابو وليد) براى حلّ مسئله گـروگـانها به تهران دست آوردى
بيشتر از سفرهاى قبلى آنان نداشت . اين هيأ ت ، موفّق به ملاقات و ديدار با رهبر كبير انقلاب حضرت
امام خمينى (ره) نشد و دانشجويان پيرو خطّ امام نيز از پذيرش آنان خوددارى كردند.روابـط يـاسـر عـرفـات بـا سـازمـان تـروريـسـتـى مـنـافـقـيـن ، عـامـل ديـگـرى بـر عـمـيـق تـر
شـدن شـكـاف مـوجـود مـيـان ايـران و سـاف شـد. در سـال 1359 هـنـگامى كه عرفات در سفر خود به ايران
(مسعود رجوى) سركرده منافقين را در آغـوش كـشـيـد، بـه مـلّت شـهيد داده ايران دهن كجى كرد، پلهاى
پشت سرش را براى بازگشت و جبران انحرافات و بهبود رابطه با ايران خراب كرد.آغاز تهاجم رژيم جنگ افروز عراق به جمهورى اسلامى ايران پايه هاى لرزان روابط ساف با تـهـران را
خـراب كـرد. چـرا كـه در طىّ جنگ تحميلى ، عرفات در كنار جلاّد بغداد ـ صدام حسين ـ قـرار گـرفـت .گـرچـه وى تـحـت فـشـار دولتـهاى ليبى ، سوريه ، الجزاير، يمن جنوبى و لبـنـان از شـركـت در
كـنـفـرانـس تـوطـئه سـران عـرب عـليـه جـمـهـورى اسـلامـى ايـران كه در سـال 1359 / نـوامـبـر 1980 م
بـرگـزار شـد، خـوددارى كـرد، امـّا از سال 1360 / 1981 م ، عرفات بطور آشكار جانب صدام را گرفت .تسليم ذلّت بار عرفات در مقابل صهيونيزم و خيانت شرم آور او به آرمان ملّت مظلوم فلسطين و شـركـت او
در كـنـفـرانـس مـادريـد و اجـلاسـهـاى بـعـدى ، سـبـب فـروپـاشـى كـامـل روابـط سـاف بـا جمهورى
اسلامى ايران شد. امّا با قيام خودجوش جوانان فلسطينى تحت عـنـوان (انـتـفـاضـه) در سـال 1366 ش / 1987 م
كـه بـا الهـامـگـيـرى از رهـنـمـودهـاى امـام راحـل (ره) و انـقـلاب اسـلامى شروع شده بود،
كمكهاى همه جانبه ايران به فلسطين بيشتر در اين مسير جريان يافت .(312)
جهت گيرى سياست خارجى جمهورى اسلامى ايران در مورد فلسطين
يـكـى از مـصـاديـق بـارز دگـرگـونـى سـياست خارجى ايران پس از پيروزى انقلاب اسلامى و اسـتـقرارنظام مقدّس جمهورى اسلامى ، جهت گيرى سياست خارجى ايران در مورد مسأ له فلسطين مـى بـاشـد. چـرا كـه
سـيـاسـت ايـران در مـورد فـلسـطـيـن و رژيـم غـاصـب اسـرائيـل 180 درجـه تـغـيـيـر كرد.زيربنا و
اساس جهت گيرى جمهورى اسلامى ايران در مورد فـلسـطـيـن ، ايـن سـخـن حـضـرت امـام خـمـيـنـى (ره)
بـود كـه فـرمـود:(اسـرائيـل بـايـد از بـيـن بـرود.) بـه دنـبـال فـروپـاشـى رژيـم سـتـم شـاهـى
، پـايـگـاه اسـرائيـل از ايـران بـرچـيـده شـد. چـرا كـه رژيـم پهلوى با برقرارى روابط گرم سياسى ،
اقـتـصـادى و امـنـيـتـى بـا رژيـم اسرائيل غاصب ، ايران را به صورت پايگاهى براى فعاليت جـاسـوسـى
(مـوسـاد) و بـازارى بـراى فـروش مـحـصـولات اسـرائيـلى درآورده بـود. بـا اين تـحـوّل عـظـيـم ،
صـدور نـفـت ايـران بـه اسـرائيـل قـطـع شـد و دفـتـر سـيـاسـى آن رژيـم تـعـطـيـل گـرديـد و در
نـهـايـت روابـط ايـران بـا ايـن رژيـم غـاصـب بـطـور كامل قطع گرديد.در واقـع مـسـأ له فـلسطين به عنوان معيارى براى برقرارى روابط ديپلماتيك جمهورى اسلامى ايـران بـا
ديگر كشورها، از جمله كشورهاى اسلامى بر دستگاه ديپلماسى كشور حاكم مى باشد. بـديـن مـعـنـى كـه
ايـران اسـلامـى در بـرقـرارى روابـط كـنسولى و ديپلماتيك ، اولويت را به كـشـورهـايـى داده اسـت
كـه در خـاكـريـز جـهـاد مـقـدّس اسـلامـى عـليـه رژيـم غـاصـب اسرائيل موضع گرفته و به حمايت از
مبارزين مسلمان فلسطينى اقدام كنند و نيز قطع رابطه و يـا بـرقـرارى حـداقل رابطه سياسى با
كشورهايى كه در اين موضع با مسلمين همگام و همراه نـيـستند. به عنوان نمونه مى توان به قطع روابط
ايران و رژيم مصر به علت امضاى پيمان كمپ ديويد اشاره كرد.مـقـام مـعـظـّم رهـبـرى حـضـرت آيـت الله خـامنه اى يكى از محورهاى اصلى سياست خارجى جمهورى
اسلامى ايران را مسأ له آزادسازى قدس تعيين كردند(313) در اين مورد فرمودند:مـسـأ له فـلسـطـيـن مـهـمـتـريـن مـسـأ له بـيـن المـللى جـمـهـورى اسـلامـى ايـران اسـت و مـا
بـا كمال قدرت از فلسطين حمايت مى كنيم .(314)
