روضه های چهارده معصوم (علیه السلام) نسخه متنی
لطفا منتظر باشید ...
اي زينب!اي سكينه!اي فضّه!اي حسن!اي حسين!بيائيدوبراي آخرين بار از مادرتان
فاطمه(س)توشه بر گيريدكه‌ديدار بعدي در بهشت است.دراين موقع حسن(ع)وحسين(ع)آمدند وصدازدند:آه وافسوس!كه آتش دل در مصيبت جدّمان
رسول خدا ومادر مافاطمه،خاموش نخواهد شد.مادرجان!وقتي رسول خدا راديدار كردي،سلام
مارا به او برسان وحال غربت وبي مادري‌مارا برايش تعريف كن!
علي(ع)مي گويد:من خدارا شاهد مي گيرم كه در اين موقع ،ناگاه ناله اي از بدن
فاطمه(س)بلند شد ودستهايش از كفن‌بيرون آمد وحسنين را بر سينه چسباند.در اين وقت،هاتفي از آسمان ندا كرد:اي ابوالحسن!اين دو را
از روي سينه فاطمه(س)بردار كه بخدا سوگند!فرشتگان‌آسمانها رابه گريه آوردند.من نيز آندو را از روي بدن فاطمه(س)برداشتم وبندهاي كفن‌را بستم.«1»
از امام سجاد(ع)روايت شده كه چون فاطمه(س)را بخاك
سپردند،علي(ع)به گريه افتاد ورو به قبر رسول خدا(ص)نمودوفرمود:اي رسول خدا!بعد از
رحلت تو،صبرم كم شد وبارحلت فاطمه(س)،قوّتم كاسته گرديد.ولي همانطور كه برمصيبت
شما صبر نمودم،وبر اندوه جدايي شما تاب آوردم،
1 ـزندگاني حضرت فاطمه(س)
بر اين مصيبت جديد نيز صبر خواهم نمود.اي پيامبر!امانتي را كه بمن سپرده بودي بخود برگرداندي‌وگروگان خودرا از من پس
گرفتي وحضرت زهراء(س)را پيش‌خود بردي.اي رسول خدا!اندوه من هميشه خواهد بود وشبهاي
من پيوسته به بيداري خواهد گذشت.«1»
