ظهور پيغامبران خدا نظريه وحى را كه درفصل سابق گذشت تأ ييد ميكند پيغامبران خدا مردانى بودندكه دعوى وحى و نبوت نمودند و بدعوى خود حجت قاطع اقامه كردند و مواد دين خدا را كه همان قانون سعادت بخش خدائى است , بمردم تبليغ نموده در دسترس عموم گذاشتند وچون پيغمبران كه با وحى و نبوت مجهز بودند , در هر زمان كه ظاهر شدند بيش از يكفرد يا چند فرد نبودند , خداى متعال هدايت بقيه مردم را با مأ موريت دعوت و تبليغ كه به پيغمبران خود داده , تتميم و تكميل فرمود .و از اينجاست كه پيغمبر خدا بايد با صفت عصمت متصف باشد يعنى درگرفتن وحى ازجانب خدا و در نگهدارى آن و در رسانيدن آن بمردم از خطا مصون باشد و معصيت ( تخلف از قانون خود ) نكند زيرا چنانكه گذشت تلقى وحى و حفظ و تبليغ آن سه ركن هدايت تكوينى ميباشند و خطا در تكوين معنى ندارد .گذشته از اينكه معصيت و تخلف از مؤداى دعوت و تبليغ خود , دعوتى است عملى بضد دعوت و موجب سلب وثوق و اطمينان مردم است از راستى