ظهور عرفان در اسلام - شیعه در اسلام نسخه متنی

اين همان جذبه عرفانى است كه انسان خدا شناس را بعالم بالا متوجه ساخته و حجت خداى پاك را در دل انسان جايگزين ميكند و همه چيز را فراموش ميدارد و گرداگرد همه آرزوهاى دور و دراز وى خط بطلان ميكشد و انسانرا بپرستش و ستايش خداى ناديده كه از هر ديدنى و شنيدنى روشنتر و آشكارتر است واميدارد و در حقيقت هم اين كشش باطنى است كه مذاهب خدا پرستى را در جهان انسانى بوجود آورده است .

عارف كسى است كه خدا را از راه مهر و محبت پرستش ميكند نه باميد ثواب (135) و نه از ترس عقاب و از اينجا روشن است كه عرفان را نبايد در برابر مذاهب ديگر مذهبى شمرد بلكه عرفان راهيست از راههاى پرستش - ( پرستش از راه محبت نه از راه بيم يا اميد) و راهى است براى درك حقايق اديان دربرابر راه ظواهر دينى و راه تفكر عقلى .

هر يك از مذاهب خدا پرستى حتى وثنيت , پيروانى دارد كه از اين راه سلوك ميكنند وثنيت و كليميت و مسيحيت و مجوسيت و اسلام عارف دارند و غير عارف .

ظهور عرفان در اسلام

در ميان صحابه پيغمبر اكرم (ص ) كه نزديك بدوازده هزار از ايشان در كتب رجال ضبط و شناخته شده اند ) تنها على عليه السلام است كه بيان بليغ او ازحقايق عرفانى و