با شروع قرن سوم , شيعه نفس تازه اى كشيد و سبب آن اولا اين بود كه كتب فلسفى وعلمى بسيارى از زبان يونانى و سريانى و غير آنها بزبان عربى ترجمه شد و مردم بتعليم علوم عقلى و استدلالى هجوم آوردند علاوه بر آن مأ مون خليفه عباسى (195-218) معتزلى مذهب باستدلال عقلى در مذهب علاقمند بود و در نتيجه بتكلم استدلالى دراديان و مذاهب رواج تام و آزادى كامل داده بود و علماء و متكلمين شيعه از آزادى استفاده كرده در فعاليت علمى و در تبليغ مذهب اهل بيت فرو گذارى نميكردند (89) و ثانيا مأ مون عباسى باقتضاى سياست خود بامام هشتم شيعه اماميه ولايت عهد داده بود و در اثر آن علويين و دوستان اهل بيت تا اندازه اى از تعرض اولياء دولت مصون بوده و كم و بيش از آزادى بهره مند بودند ولى بازديرى نگذشت كه دم برنده شمشير بسوى شيعه برگشت و شيوه فراموش