سختترين زمان براى شيعه در تاريخ تشيع همان زمان حكومت بيست ساله معاويه بود كه شيعه هيچگونه مصونيتى نداشت و اغلب شيعيان اشخاص شناخته شده و ماركدار بودند و دو تن از پيشوايان شيعه ( امام دوم و امام سوم ) كه در زمان معاويه بودند كمترين وسيله اى براى برگردانيدن اوضاع ناگوار در اختيار نداشتندحتى امام سوم شيعه كه در ششماه اول سلطنت يزيد قيام كرد با همه ياران و فرزندان خود شهيد شد , در مدت ده سالى كه در خلافت معاويه ميزيست تمكن اين اقدام را نيز نداشت .اكثريت تسنن اينهمه كشتارهاى ناحق و بيبند باريها را كه بدست صحابه و خاصه معاويه و كارگردانان وى انجام يافته است توجيه ميكنند كه آنان صحابه بودند وبمقتضاى احاديثى كه از پيغمبر اكرم (ص ) رسيده صحابه مجتهدند و معذور و خداونداز ايشان راضى است و هر جرم و جنايتى كه از ايشان سر بزند معفو است .ولى شيعه اين عذر را نميپذيرد زيرا : اولا معقول نيست يك رهبر اجتماعى مانند پيغمبر اكرم (ص ) براى احياء حق و عدالت وآزادى بر پا خواسته و جمعى را هم عقيده خود گرداند كه همه هستى خود رادر راه اين منظور مقدس گذاشته آنرا لباس تحقق بخشند و وقتى كه بمنظور خود نايل شد ياران خود را نسبت به مردم و قوانين مقدسه خود آزادى مطلق بخشد و هرگونه حق كشى و تبهكارى و بيبند و بارى را از ايشان معفو داند يعنى با دست و ابزارى كه بنائى را بر پا كرده با همان دست و ابزار آنرا خراب كند .
لطفا منتظر باشید ...
