شیعه در اسلام نسخه متنی

تحكيم اساس خلافت فرزند خود يزيد برآمده بود و گروهى از مردم بواسطه بيبند و بارى يزيد ,از اين امر خوشنود نبودند معاويه براى جلوگيرى ازظهور مخالفت بسخت گيريهاى بيشتر و تازه ترى دست زده بود .

امام حسين خواه ناخواه اين روزگار تاريك را ميگذرانيد و هر گونه شكنجه و آزار روحى را از معاويه و دستياران وى تحمل ميكرد تا در اواسط سال شصت هجرى معاويه درگذشت و پسرش يزيد بجاى پدر نشست (211) .

بيعت يك سنت عربى بود كه در كارهاى مهم مانند سلطنت و امارت اجراء ميشد و زيردستان وبويژه سر شناسان دست بيعت و موافقت و طاعت بسلطان يا اميرمثلا ميدادند و مخالفت بعد از بيعت عار و ننگ قومى بود و مانند تخلف ازامضاء قطعى جرم مسلم شمرده ميشد و در سيره پيغمبر اكرم (ص ) فى الجمله يعنى در جائى كه باختيار و بدون اجبار انجام مييافت , اعتبار داشت .

معاويه نيز از معاريف قوم براى يزيد بيعت گرفته ولى متعرض حال امام حسين (ع ) نشده بود و بآن حضرت تكليف بيعت ننموده بود و بالخصوص به يزيد وصيت كرده بود (212) كه اگر حسين بن على از بيعت وى سرباز زند پى گيرى نكند و با سكوت و اغماض بگذارند زيرا پشت و روى مسئله را درست تصور كرده عواقب وخيم آنرا ميدانستند .