شیعه در اسلام نسخه متنی

امام (ع ) بار ديگر بازماندگان را جمع كرده و به مقام آزمايش درآورده در خطابى كه به ياران و خويشاوندان هاشمى خود كرد , اظهار داشت : كه اين دشمنان تنها با من كار دارند هر يك از شما ميتواند از تاريكى شب استفاده كرده از خطر نجات يابد ولى اين بار هر يك از ياران با وفاى امام با بيانهاى مختلف پاسخ دادند كه ما هرگز از راه حق كه تو پيشواى آنى روى نخواهيم تافت و دست از دامن پاك تو نخواهيم برداشت و تا رمقى در تن و قبضه شمشير به دست داريم از حريم تو دفاع خواهيم نمود .(220) آخر روز نهم ماه محرم آخرين تكليف ( يا بيعت يا جنگ ) از جانب دشمن با امام رسيد و آن حضرت شب را براى عبادت مهلت گرفت و مصمم جنگ فردا شد .(221) روز دهم محرم سال شصت و يك هجرى , امام با جمعيت كم خود ( روى هم رفته كمتر از نود نفر كه چهل نفر ايشان از همراهان سابق امام و سى و چند نفر در شب و روز جنگ از لشكر دشمن به امام پيوسته بودند و مابقى خويشاوندان هاشمى امام , از فرزندان و برادران و برادر زادگان و خواهر زادگان و عمو زادگان بودند) دربرابرلشكربيكران دشمن صف آرايى نمودند و جنگ درگرفت .

آن روز از بامداد تا واپسين جنگيدند و امام (ع ) و ساير جوانان هاشمى و ياران وى تا آخرين نفر شهيد شدند ( در ميان كشته شدگان دو فرزند خردسال امام حسن و يك كودك خردسال و يك فرزند شير خوار امام حسين را نيز بايد شمرد ) .