شیعه در اسلام نسخه متنی

و ثانيا اين روايات كه صحابه را تقديس و اعمال ناروا و غير مشروع آنان راتصحيح ميكند و ايشان را آمرزيده و مصون معرفى مينمايد از راه خود صحابه بمارسيده و به روايت ايشان نسبت داده شده است و خود صحابه به شهادت تاريخ قطعى با همديگر معامله مصونيت و معذوريت نميكردند صحابه بودند كه دست به كشتار و سب و لعن و رسوا كردن همديگر گشودند و هرگز كمترين اغماض و مسامحه اى در حق همديگر روا نميداشتند .

بنابر آنچه گذشت بشهادت عمل خود صحابه اين روايات صحيح نيستند و اگر صحيح باشند مقصود از آنها معناى ديگرى است غير از مصونيت و تقديس قانونى صحابه .

و اگر فرضا خداى متعال در كلام خود روزى از صحابه در برابر خدمتى كه در اجراء فرمان او كرده اند اظهار (69) رضايت فرمايد معنى آن تقدير از فرمانبردارى گذشته آنان است نه اينكه در آينده ميتواند هر گونه نافرمانى كه دل شان ميخواهد بكنند .