شیعه در اسلام نسخه متنی

(121) ريشه اصلى اين روايات مثلى است كه خداى متعال در سوره رعد آيه 17 ميزند خدايتعالى در اين آيه افاضه هاى آسمانى را تشبيه فرموده ببارانى كه از آسمان نازل ميشود و حيات زمين و اهل زمين بسته بآن است با آمدن باران سيل راه ميافتد و مسيلهاى گوناگون هر كدام به اندازه ظرفيت خود از آن سيل برداشته جريان پيدا ميكند روى سيل در جريان خود كفى پوشيده شده است ولى در زير كف همان آب قرار دارد كه حياتبخش و بحال مردم سودمند ميباشد .

چنانكه اين مثل اشاره ميكند ظرفيت افهام مردم در فرا گرفتن اين معارف آسمانى كه حيات بخش درون انسان هستند مختلف ميباشد .

كسانى هستند كه جز بماده و زندگى مادى چند روزه اين جهان گذران بچيزى اصالت نميدهند و جز مشتهيات مادى بچيزى دل نميبندند و جز محروميتهاى مادى از چيزى نميترسند , اينان با اختلاف مراتبى كه دارند حداكثر آنچه ازمعارف آسمانى بپذيرند اين است كه اعتقادات اجمالى را باور كنند و دستورهاى عملى اسلام را بطور جمود اجراء مينمايند و بالاخره خداى يگانه را باميد ثواب اخروى يا از ترس عقاب اخروى بپرستند .

و كسانى هستند كه در اثر صفاى فطرت سعادت خودرا در دلبستگى بلذائذ گذران و زندگى چند روزه اين جهان نميبينند و سود و زيان و شيرين و تلخ اين سرا پيش ايشان جز پندارى فريبنده نيست و ياد گذشتگان كاروان هستى كه كامروايان ديروز و افسانه هاى امروز ميباشند درس عبرتى است كه پيوسته برايشان تلقين ميشود .