شیعه در اسلام نسخه متنی

ظاهر حمل ميكنند و گاهى دو طرف متخاصم براى دو قول متقابل با آيات قرآنى احتجاج مينمايند و هر كدام از دو طرف آيه طرف ديگر را تأ ويل ميكند .

اين رويه كم و بيش بشيعه نيز سرايت نموده است و در برخى از كتب كلاميشان ديده ميشود .

ولى آنچه پس از تدبر كافى در آيات قرآنى و احاديث اهل بيت بدست ميآيد اين است كه قرآن كريم در لهجه شيرين و بيان روشن و رساى خود هرگز شيو لغز و معما پيش نگرفته و مطلبى را جز با قالب لفظى خودش بمردم القاء نكرده است و آنچه در قرآن كريم بنام ( تأ ويل ) ذكر شده است از قبيل مدلول لفظ نيست بلكه حقائق و واقعيتهائى است كه بالاتر از درك عامه بوده كه معارف اعتقادى و احكام عملى قرآن از آنها سرچشمه ميگيرد آرى همه قرن تأ ويل دارد و تأ ويل آن مستقيما از راه تفكر قابل درك نيست و از راه لفظ نيز قابل بيان نميباشد و تنها پيامبران و پاكان ازاولياء خدا كه از آلايشهاى بشريت پاكند , ميتوانند از راه مشاهده آنها را بيابند آرى تأ ويل قرآن روز رستاخيز براى همه مكشوف خواهد شد .

توضيح : بخوبى ميدانيم آنچه بشر را وادار بسخنگوئى و وضع لغت و استفاده ازالفاظ نموده همانا نيازمنديهاى اجتماعى مادى است بشر در زندگى اجتماعى خود ناگزير است كه منويات ومحتويات ضمير خود را به همنوعان خود بفهماند و درراه همين منظور از صدا و گوش استمداد جويد و گاهى كم و بيش از اشاره و چشم استفاده كند و از اينجاست كه در ميان شخص گنگ و نابينا هيچگونه تفاهم برقرار نميشود زيرا آنچه نابينا بزبان ميگويد گنگ نميشنود و آنچه گنگ باشاره ميفهماند نابينا نميبيند و از