شیعه در اسلام نسخه متنی

مراحل حيات معنوى بذخاير بيكرانى مشتمل است و در آثارى كه از سايرصحابه در دست است خبرى از اين مسائل نيست در ميان ياران و شاگردان اوكسانى مانند سلمان فارسى و اويس قرنى و كميل بن زياد و رشيد هجرى و ميثم تمار پيدا ميشود كه عامه عرفا كه در اسلام بوجود آمده اند ايشانرا پس از على عليه السلام در رأ س سلسله هاى خود قرار داده اند و پس از اين طبقه كسان ديگرى مانندطاوس يمانى و مالك بن دينار و ابراهيم ادهم و شقيق بلخى در قرن دوم هجرى بوجود آمده اند كه بياينكه بعرفان و تصوف تظاهر كنند در زى ذهاد و پيش مردم , اولياء حق و مردان وارسته بودند ولى در هر حال ارتباط تربيتى خود را بطبقه پيشين خود نميپوشانيدند .

پس از اين طبقه , طائفه ديگرى در اواخر قرن دوم و قرن سوم مانند بايزيد بسطامى و معروف كرخى و جنيد بغدادى و نظايرشان بوجود آمدند كه به سير و سلوك عرفانى پرداختند و بعرفان و تصوف تظاهر نمودند و سخنانى بعنوان كشف و شهود زدند كه بواسطه ظواهر زننده كه داشت فقهاء و متكلمين وقت را برايشان ميشورانيد و درنتيجه مشكلاتى برايشان بوجود ميآورد .

و بسيارى از ايشان را بدخمه زندان يا در زير شكنجه يا پاى دار ميكشانيد .

با اينهمه در طريقه خود در برابر مخالفين خود سماجت كردند و بدين ترتيب روز بروز طريقت در حال توسعه بود تا در قرن هفتم و هشتم هجرى باوج وسعت و قدرت خود رسيد و پس از آن نيز گاهى در اوج و گاهى در حضيض , تاكنون بهستى خود ادامه داده است .