شیعه در اسلام نسخه متنی

(136) اكثريت مشايخ عرفان كه نامهايشان در تذكره ها ضبط شده است به حسب ظاهر مذهب تسنن را داشته اند و طريقت بشكلى كه امروز مشاهده ميكنيم ( مشتمل بيك رشته آداب و رسومى كه در تعاليم كتاب و سنت خبرى از آنها نيست ) يادگار آنان ميباشد اگرچه برخى از آداب و رسومشان به شيعه نيز سرايت نموده است چنانكه گفته اند جماعت بر اين بودند كه در اسلام برنامه براى سير و سلوك بيان نشده است بلكه طريق معرفت نفس طريقى است كه مسلمين بآن پى برده اند و مقبول حق ميباشد مانند طريق رهبانيت كه بياينكه در دعوت مسيح (ع ) وارد شده باشد ,نصارى از پيش خود درآوردند و مقبول قرار گرفت .(137) از اين روى هر يك از مشايخ طريقت آنچه را از آداب و رسوم صلاح ديده در برنامه سير و سلوك گذاشته و بمريدان خود دستور داده است و تدريجا برنامه وسيع و مستقلى بوجود آمده است .

مانند مراسم سر سپردگى و تلقين ذكر و خرقه و استعمال موسيقى وغنا و وجددرموقع ذكروگاهى در بعضى سلسله ها كار بجائى كشيده كه شريعت در سويى قرار گرفته و طريقت در سوى ديگر و طرفداران اين روش عملا بباطنيه ملحق شده اند ولى با ملاحظه موازين نظرى شيعه آنچه از مدارك اصلى اسلام ( كتاب و سنت ) ميتوان استفاده نمود خلاف اين است و هرگز ممكن نيست بيانات دينى باين حقيقت راهنمائى نكند يا در روشن كردن برخى از برنامه هاى آن اهمال ورزد يا در مورد كسى ( هر كه باشد )از واجبات و محرمات خود صرفنظر نمايد .