بازار نفت تا پایان سال 58 نسخه متنی

توانايى براى صرفه جويى غير مرتبط با انگيزه هاى قيمتى به نظر مى رسد كه
در انگليس وايتاليا محدود باشد.

لندن به طور كلى در زمينه صرفه جويى
تاعكيد بسيار نداشته است، گرچه نصب عايق هاى حرارتى در صنايع را از
نظر مالياتى 100 درصد آزاد اعلام كرده است.

علاوه بر اين تجهيزات
سرمايه اى كه به مناطق روبرشد داد ه مى شد شامل تجهيزات صرفه جويى
انرژى شده اند.

درايتاليا تلاش براى صرفه جويى بر ماليات و قيمت ها
متمركز بوده است، كه تاعثير آن در معادلات ما براى اروپاى غربى با رابطه ئ
قيمت به دست داده مى شود.

كانادا برآورد مى كند كه با بودجه برنامه عايق بندى منازل مسكونى كه از
سپتامبر 1977 آغاز گشته مى تواند روزانه 140000 بشكه صرفه جويى
نمايد.

بودجه اين برنامه در هفت سال آينده 1/4 ميليارد دلار مى باشد كه تا
ميزان دو سوم آن براى هزينه سرمايه گذارى ساخت تجهيزات عايق بندى
منازل براى تجهيز واحدهاى مسكونى موجود بصورت وام اعطاع خواهد
شد.

با توجه به شناسايى مشكلات تعيين كميت تاعثيرات صرفه جويى هاى
اضافى، ما از روى قضاوت برآورد ابتدايى خود از تقاضاى انرژى را كاهش
داديم تا پايه پيش بينى خود را در زمينه تقاضا به دست آورديم.

پس از بررسى دقيق مقررات كنونى انرژى، ما تقاضاى انرژى هر يك از
مناطق سازمان همكارى وعمران اقتصادى را در سال 5 .1985 درصد كاشه
داديم و فرض كرديم كه در رابطه با اين مقدار، ميزان صرفه جويى در سالهاى
1977-85 به صورت خطى بالا خواهد رفت.

بارديگر بايد هشدار دهيم كه
هم در نتايج حاصله از معادلات و هم در 5 درصد كاهش در صرفه
جويى هاى اضافى، احتمالاہ دامنه قابل ملاحظه اى از خطا وجود دارد.

مقررات پيشنهادى هر چقدر به ميزان صرفه جويى بيفزايد، تقاضاى آتى
انرژى نيز به همان نسبت از پيش بينى ما كمتر خواد بود.

به طور مثال،
وزارت انرژى آمريكا برآورد مى كند كه مقررات
پيشنهادى تا سال 1985 به اندازه كافى خواهد توانست به ميزان تقاضاى
انرژى آمريكا كاهش ايجاد نمايد و حدوداہ روزانه 2 ميليون بشكه از تقاضاى
بالقوه " 4 درصد كل تقاضا " خواهد كاست.

اين معادل همان مقدار
صرفه جويى است كه در نتيجه لايحه قانونى مصوبه ئ 1976 در مورد
معيارهاى سرعت در اتومبيل رانى پيش بينى مى شود.

متدولوژى ماميزان صرفه جويى را بسيار زياد برآورد مى كند و نشان مى دهد
كه سالانه از ميزان شدت مصرف انرژى كشورهاى عضو سازمان همكارى و
عمران اقتصادى به طور متوسط 0/7 درصد كاسته خواهد شد كه اين ميزان
انرژى مورد نياز براى توليد يك واحد توليد ناخالص ملى در سالهاى
1977-85 است.

اين مقدار معادل نيمى از نرخ كاهش به دست آمده در
سالهاى 1974-76 مى باشد " به تصوير 7 نگاه كنيد " .

اين مقدار با دامنه اى
از كاهش هاى سالانه از 0/2 درصد تا يك درصد كه توسط ديگر تحليل گران
پيش بينى شده قابل مقايسه است. " پاورقى: براى بحثى در مورد پيش بينى
مقايسه اى تقاضاى انرژى ضميمه ئ را ببينيد "
متدولوژى ما همچنين فرض را بر آن قرار مى دهد كه نرخهاى صرفه جويى
در تقاضاى انرژى هر يك از چهار منطقه كاهش خواهد يافت: نسبت هاى
توليد واقعى ناخالص ملى در طول نه سال با روندهاى دوره ئ 1974-76
مقايسه شده است.

در آمريكا نسبت تقاضاى انرژى به توليد ناخالص ملى به ميزان سالانه
0/8 درصد در سال هاى 1977-85 پيش بينى شده كه كاهش خواهد يافت
در حالى كه در سالهاى 1974-76 اين ميزان كاهش 1 درصد در سال بوده
است.

در ژاپن نسبت تقاضاى انرژى به توليد ناخالص ملى نشانگر 0/9 درصد
كاهش سالانه در سالهاى 1977-85 است در حالى كه
در مقايسه اين ميزان كاهش در سالهاى 1974-76 سه درصد در سال بوده
است.

در اروپاى غربى ميزان كاهش پيش بينى شده آتى 0/6 درصد است كه از
1/3 درصد كاهش سالانه در سالهاى 1974-76 پائين تر است.

در كانادا كه صرفه جويى موضوع يك خط مشى عمده نيست پيش بينى
شده كه نسبت به ميزان 0/2 درصد در سال كه اساساہ كمتر از سالهاى
1974-76 خواهد بود كاهش مى پذيرد.

ما به منظور درك مفاهيم وسيع برآوردهايمان در مورد عرضه نفت اوپك،
سناريوهاى تقاضاى انرژى سازمان همكارى وعمران اقتصادى را مرتبط با
دو نرخ رشد اقتصادى واقعى ايجاد كرده ايم كه ملازم با بيكارى ثابت اين
كشورها و بر اساس فرضيه هاى بهره ورى جايگزينى مختلف هستند.

در
سناريوى پايه، ماميزان رشد توليد ناخالص ملى هر منطقه را به ميزانى كه
بتواند بيكارى را در سطوح كنونى نگاه دارد برآورد كرده ايم.

ميانگين سالانه
به دست آمده در مورد سازمان همكارى و عمران اقتصادى در سالهاى
1978-85 حدود 4/2 درصد بود.

ما چند عامل موئثر در ميزان بيكارى آتى، از قبيل رشد جمعيت قادر به كار،
پيش بينى نرخهاى مشاركت نيروى كار، روابط مشاهده شده در سالهاى
1970 بين تغييرات در توليد ناخالص ملى واقعى و تغييرات در اشتغال را در
اين برآوردها دخالت داده ايم. " به جدول 4 نگاه كنيد. "
چون تغييرات عمده اى در جمعيت قادر به كار سه منطقه سازمان همكارى
وعمران اقتصادى از زمان حال تا اوايل سالهاى 1980 رخ خواهد داد ما
نرخهاى رشد را آن قدر تغيير داده ايم تا نرخ بيكارى ثابت بماند.

منبع
پيش بينى هاى ما در مورد جمعيت ها " سازمان ملل " ، اين ارقام را در
دوره هاى زمانى پنجساله ارائه مى دهد كه باعث مى شود
در پيش بينى هاى ما براى سالهاى 1981 و 1982 عدم تداوم و
گسيختگى قابل ملاحظه اى پديد آيد.

استفاده از ارقام سال به سال منتج به
نرخهاى رشد لازمه باتغييرات ملايمترى مى شود.

تغييرات مزبور در رشد
جمعيت قادر به كار، بيانگر يك نسبت كوچكتر از ميزان بيكارى ثابت، به
ميزان رشد توليد ناخالص ملى دركانادا و آمريكا پس از سال 1981 كمتر و
نسبت بزرگترى در كشورهاى اروپاى غربى مى باشد.

به علت امكان تغيير در روندها و روابط تاريخى، ميانگين سالانه محاسبه شده
4/2 درصد رشد براى كشورهاى اروپاى غربى مى باشد.

به علت امكان تغيير
در روندها و روابط تاريخى، ميانگين سالانه محاسبه شده 4/2 درصد رشد
براى كشورهاى عضو سازمان همكارى و عمران اقتصادى در سالهاى
1978-85 را بايد صرفاہ نشانگر رشد توليد ناخالص ملى كه براى ثابت
ماندن بيكارى لازم مى باشد دانست و نبايد آن را يك پيش بينى دقيق
انگاشت.

به طور مثال، درمورد آمريكا بسيارى از ناظران معتقدند كه نرخهاى رشد
بيكارى مداوم كمتر ازآن چيزى است كه على الخصوص ما براى سالهاى
1978-81 مورد استفاده قرار داده ايم.

ظاهراہ اين نظريات مختلف به موارد
زير ربط دارند:
الف " پيش بينى مشاركت كمتر نيروى كار و " ب " اين اعتقاد كه به لحاظ
نرخهاى كاهش يافته تشكيل سرمايه و ديگر ضرائب، افزايشهاى فرض شده
در توليد ناخالص ملى ممكن است مستلزم تغييرات بالاترى در اشتغال
بجاى افزايش در كارآيى توليدى باشد.

براى در نظر گرفتن اين امكان كه
ميزان اشتغال ممكن است مستلزم تغييرات بالاترى در اشتغال بجاى افزايش
در كارآيى توليدى باشد.

براى در نظر گرفتن اين امكان كه ميزان اشتغال
ممكن است دررابطه با توليد ناخالص ملى آتى بيش از گذشته بالا برود، ما
يك سرى فرضيات مختلف براى رشد توليد ناخالص ملى به ميزان 0/5
درصد كمتر از سناريوى پايه در نظر گرفتيم " نرخ ميانگين براى كشورهاى
عضو سازمان همكارى و عمران اقتصادى درسالهاى 1978-85 معادل 3/7
درصد مى باشد " .

سطح پائين ترين سناريوى رشد ما نرخهايى از ميزان رشد توليد ناخالص
ملى سالانه براى كشورهاى عضو سازمان همكارى و عمران اقتصادى
درسالهاى 1978-85 را با ميانگينى معادل 3/7 درصد
در بر مى گيرد.

در بسيارى از موارد نرخها مشابه پيش بينى هاى بسيارى از
پيشگويان اقتصادى است، گرچه افزايش توليد ناخالص ملى آمريكا و كانادا
در سالهاى 1982-85 در قسمت مقادير كوچكتر قرار گرفته اند.

گذشته از
مساعله انرژى، بدبينى مربوط به رشد اقتصادى آتى ناشى از " الف " دورنماى
تيره سرمايه گذارى در رابطه با منافع ناچيز و ترديد در زمينه تجارت و " ب "
سياستهاى اقتصاى محتاطانه دولتى در برابر كسرى بودجه و پرداخت هاى
عظيم، مى باشد.

دراين سناريو، تقاضاى انرژى كشورهاى پيشرفته به ميزان
سالانه 2/9 درصد در سالهاى 1978-85 افزايش خواهد يافت كه در سال
1985 معادل 94/6 ميليون بشكه در روز مى باشد.

در سناريوى سطح بالاى رشد، تقاضاى كشورهاى عضو سازمان همكارى
و عمران اقتصادى براى انرژى از 75/4 ميليون بشكه در روز در سال 1977 به
98 ميليون بشكه در روز درسال 1985 افزايش مى يابد. " پاورقى: به
ضميمه د در مورد مقايسه تقاضاهاى پيش بينى شده ئ انرژى نگاه كنيد. "
نرخهاى رشد توليد ناخالص ملى كه در اين سناريوها مورد استفاده واقع
شده است كلاہ در رابطه با ميزان حداكثرى كه پيش بينى كنندگان در مورد
كشورهاى عضو سازمان همكارى و عمران اقتصادى در سالهاى 1978-85
ابزار مى دارند بسيار ناچيز است و ميانگين آن 4/2 درصد سال مى گردد و
ميزان رشد مصرف انرژى نيز معادل 3/3 درصد مى باشد.